نام پژوهشگر: مهرناز خادمی
مهرناز خادمی مریم مهرابخانی
مقدمه و هدف پوسیدگی دندانی یکی از بیماری های شایع و قابل پیشگیری، در کودکان می باشد. ریسک فاکتورهای دخیل در پوسیدگی می توانند محیطی, رفتاری و یا بیولوژیکی باشند. با شناخت ریسک فاکتورها، دادن آگاهی به والدین و حذف عوامل خطر قبل از بروز پوسیدگی می توان به تضمین سلامت دهان کودکان در آینده کمک کرد. هدف از ارائه این مطالعه ارزیابی ریسک فاکتورهای مرتبط با پوسیدگی در کودکان زیر 6 سال تحت حمایت سازمان بهزیستی مشهد می باشد. مواد و روش کار : در این مطالعه توصیفی –مقطعی (cross sectional) تعداد 150 کودک زیر 6 سال از تمام مراکز نگهداری کودکان تحت حمایت بهزیستی مشهد انتخاب شد، که بدلیل عدم همکاری 7 نفر از آنها ریزش یافته و کل نمونه ها به 143 کودک (63 دختر و 80 پسر) تقلیل یافت. شیوع و شدت پوسیدگی دندانی (با استفاده از شاخص dmft) مورد بررسی قرار گرفت و پرسشنامه مربوط به ریسک فاکتورهای مرتبط با پوسیدگی تکمیل گردید و نتایج حاصله با استفاده از آزمون های کای– دو و من- ویتنی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها : در این مطالعه تعدادی از فاکتورهای مربوط به، وضعیت دموگرافیک، تاریخچه پزشکی، وضعیت تغذیه، بهداشت و سلامت دهان و سایر عوامل مستعد کننده پوسیدگی، مورد بررسی قرار گرفت. میانگین سنی کودکان مورد مطالعه 3/1 ± 41/4 سال بود. شیوع پوسیدگی 1/81 درصد و میانگین dmft ، 4/5 ± 1/6 ، که جزءd (پوسیدگی) بیشترین سهم را دارا بود. همچنین شیوع کودکان فاقد پوسیدگی، 9/18درصد( 14 دختر و12 پسر) بود. از بین متغیر های مورد بررسی در مطالعه تنها متغیرهای، سن (p=0/001)، مشکل طی دوران بارداری (p=0/023)، پلاک دندانی (p=0/020)، لکه سفید (p=0/000) و شیار عمیق روی سطح دندان (p=0/004)، پوسیدگی اولیه شیار دندانی (p=0/001) و dmft مادر یا پرستار کودک (p=0/001) با پوسیدگی دندانی کودک (dmft) رابطه معناداری داشتند. بعلاوه، ترمیم دندان طی 2سال اخیر (p=0/014) و کشیدن دندان بدلیل پوسیدگی (p=0/021) که بیانگر تجربه پوسیدگی در گذشته هستند، نیز با پوسیدگی دندانی کودک (dmft) رابطه معناداری داشت. بحث و نتیجه گیری: میانگین dmft و شیوع پوسیدگی در کودکان مورد مطالعه بالا و ریسک فاکتورهای مرتبط با پوسیدگی، از جمله آنهایی که بیانگر بهداشت و سلامت دهان در کودکان مورد مطالعه ما بودند، با پوسیدگی رابطه معناداری داشت، لذا لزوم برنامه ریزی صحیح و اختصاص منابع انسانی و مالی برای بهبود وضعیت سلامت دهان و بهداشت این قشر از جامعه ضروری است.