نشانه شناسی علمی است که به مطالعه نشانه ها و دسته بندی آنها می پردازد. نشانه را باید عنصری در خدمت معنا، و نظام هایی را که در آن پرورش می یابند، نظام های گفتمانی در کنش تلقی کرد. آثار ارتباط تصویری را می توان یکی از همین نظام های گفتمانی بسیار غنی دانست که با به کارگیری ویژگی های هنری و گفتمانی، جایگاه مهمی را از نظر به کارگیری کنش های نشانه- معنایی به خود اختصاص داده است. در این رساله سعی شده است، با تبیین مبانی نظری نشانه شناسی به عنوان ابزار تحلیل، برخی مفاهیم و مولفه ها استخراج شده، سپس توسط این مولفه ها، از زاویه ای نشانه شناسانه به خوانش برخی آثار شاخص یکی از طراحان بنام گرافیک ایران پرداخته شود. در واقع این رساله به چگونگی ظاهر شدن معنا در متون ارتباط تصویری و همچنین چگونگی حرکت از ژرف ساخت و ساختارهای معنایی موجود در این آثار، به سمت رو ساخت های گفتمانی، که معنا در آن جا به صورت عینی ظاهر می شود، می پردازد. مسلماٌ بررسی هم نشینی نظام تصویری و نظام نوشتاری در این آثار و تحلیل نشانه های موجود در آن ها موجب خوانش نشانه شناسی لایه ای این آثار شده و به چگونگی نقش این نظام ها در تولید معنا، پرداخته می شود. همچنین با بررسی روابط تقابلی موجود در این گفتمان های گرافیکی می توان به دلالت های معنایی نظام های نشانه ای آن ها پی برد. بر اساس نتایج این پژوهش، در این آثار چینش عناصر به گونه ای است که دلالت معنایی آن با توجه به موضوع اثر درک شده و توانسته است تا حد زیادی پیام مورد نظر را برساند.