مناطق مرکزی شهرهای تاریخی مانند شهر زنجان از مراکز فرهنگی، مذهبی، تجاری، بازرگانی و اداری تشکیل شده است که این مراکز با توجه به تنوع و تراکم بالای کاربریهای جای گرفته در آن، به عنوان کانون های اصلی مراجعات، مبادلات، معاملات و مراودات روزانه مطرح بوده و تعداد سفرها، جابجایی‏ها و نقل‏و‏‏ انتقالات در آنها نسبت به سایر قسمت‏های شهر در سطح بالاتری قرار دارد و باعث افزایش تراکم در شبکه معابر مراکز شهری و بروز مشکلات ترافیکی در آنها گردیده که عموماً برای عبور و مرور این نوع و حجم از ترافیک طراحی نگردیده اند. در این تحقیق با توجه به قرار گرفتن حدود نیمی از کاربریهای تجاری خدماتی شهر زنجان در بافت مرکزی شهر، این بافت بعنوان نمونه، مورد بررسی قرار گرفت و با استفاده از آمارگیری، تنظیم پرسشنامه و بکارگیری اطلاعات طرح تفصیلی به تخمین حجم سفر جذب شده به بافت پرداخته شد و توان ظرفیت شبکه معابر، تأسیسات و زیرساخت های حمل و نقل در پاسخگویی به این حجم از ترافیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتیجه اینکه اولاً بازار تاریخی شهر مهمترین عامل در جذب سفر به بافت مرکزی می باشد. ثانیاً شبکه معابر موجود که حدود 50 سال پیش ایجاد گردیده در ساعات اوج ترافیک پاسخگوی این حجم از ترافیک موجود نمی‏باشد و تأسیسات و زیر ساخت‏های حمل ‏و نقل بخصوص سیستم حمل‏و‏نقل عمومی و پارکینگ تناسب قابل‏ قبولی با نیازهای روزانه ندارد.