هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر سبک های دلبستگی بر سبک های مقابله و ابراز وجود است. نمونه پژوهش شامل 400 نفر از دانشجویان دانشگاه های کاشان در سال تحصیلی 91-1390 بود. نمونه گیری در مرحله اول به روش خوشه ای و در مرحله بعد به صورت طبقه ای انجام گرفت. ابزارهای اندازه گیری عبارت بوده اند از پرسش نامه سبک های دلبستگی هازن و شاور(1987)، مقیاس سبک های مقابله اندلر و پارکر (1990) و پرسش نامه ابراز وجود گمبریل ریچی (1975). برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های توصیفی، ضریب همبستگی، تحلیل رگرسیون به روش گام به گام و همزمان و آزمون تحلیل واریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد که دو سبک دلبستگی ایمن و ناایمن دوسوگرا می توانند واریانس سبک مقابله مسئله مدار و هیجان مدار را به صورت معنادار پیش بینی کنند. و سبک دلبستگی ایمن پیش بینی کننده ی سبک مقابله ی اجتنابی بود. همچنین هر سه سبک دلبستگی توسط متغیر ابراز وجود تبیین می شوند. دو سبک مقابله مسئله مدار و اجتنابی نیز توسط ابراز وجود تبیین می شوند، اما سبک مقابله هیجان مدار توسط ابراز وجود پیش بینی نشد. در بررسی روابط بین سه متغیر با جنسیت، نتایج نشان داد که بین سبک دلبستگی ناایمن دوسوگرا در دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنادار وجود دارد. این تفاوت بین دو سبک دیگر دلبستگی مشاهده نشد. بین سه سبک مقابله و ابراز وجود در دانشجویان دختر و پسر نیز تفاوت معناداری به دست نیامد.