حداقل موجودی سرمایه برای موسساتی که دارایی هایشان ترکیبی از دارایی های مالی (سهام، اوراق قرضه، اوراق مشتقه) را شامل می شود از طریق محاسبه ارزش در معرض ریسک سبد سرمایه این موسسات، برای یک دوره خاص تعیین می شود. از طرفی سرمایه گذاران هنگام سرمایه گذاری، ریسک و بازده را بطور همزمان مورد توجه قرار می دهند. این پژوهش به بررسی رابطه بین ارزش در معرض ریسک و بازده غیر عادی می پردازد. روش های واریانس-کواریانس، شبیه سازی تاریخی برای محاسبه ارزش در معرض ریسک شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در سال های1390-1385 بکار گرفته شد. بر اساس روش شبیه سازی تاریخی سبدهایی تشکیل گردید و سبدها به منظور کسب بازده غیر عادی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد روش واریانس-کواریانس به دلیل فرض توزیع بازده نرمال نمی تواند روش مناسبی در محاسبه ارزش در معرض ریسک جامعه مورد مطالعه باشد و همچنین اگر بتوان سهام را بر اساس ارزش در معرض ریسک به دست آمده از روش شبیه سازی تاریخی به دو سبد سهام برنده و بازنده تقسیم کرد می توان با خرید سبد سهام برنده و فروش سبد سهام بازنده به بازده غیر عادی دست یافت. همچنین روش های شبیه سازی تاریخی، شبیه سازی مونت کارلو و مدل garch(1,1) با فرض توزیع نرمال از لحاظ تفاوت معناداری در مقدار ارزش در معرض ریسک حاصل شده، مورد بررسی قرار گرفتند که نتایج عدم تفاوت معناداری در سه روش را نشان می دهد. در این پژوهش به بررسی موارد جانبی از جمله مقایسه روش واریانس-کواریانس و شبیه سازی تاریخی پرداخته شد که نتیجه نشان می دهد ارزش در معرض ریسک به دست آمده از روش واریانس-کواریانس بیشتر از روش شبیه سازی تاریخی است. همچنین استراتژی مبتنی بر ارزش در معرض ریسک در کسب بازده غیر عادی با استراتژی سرمایه گذاری مورد مقایسه قرار گرفت و نتایج نشان می دهد استراتژی مبتنی بر ارزش درمعرض ریسک نسبت به استراتژی سرمایه گذاری، بازده غیر عادی بیشتری ایجاد می نماید.