با توجه به رشد روزافزون جمعیت حفظ و نگهداری از تولیدات غذایی و بالابردن زمان انقضای آنها از مهمترین چالش ها محسوب می شود. تحقیقات گسترده ای در سالهای اخیر در زمینه ساخت بسته-بندی های عبورناپذیر تک لایه پلیمری با هدف رفع محدودیت های کاربردی در حال انجام است. یکی از گزینه های مناسب، استفاده از نانوکامپوزیت های پلی اولفین-خاک رس است. این مواد ضمن ایجاد عبورناپذیری نسبی مطلوب، سایر خواص را نیز بهبود می بخشند. اگر چه استفاده از خاک رس اصلاح شده، موجب کاهش قابل توجه عبورپذیری در زمینه پلیمری می شود، اما تأثیر ساختار و مورفولوژی نانوکامپوزیت بر این پدیده بویژه در پلی اولفین ها کاملاً روشن نیست. در این تحقیق فیلم های نانوکامپوزیتی به روش دمشی از پلی اتیلن سنگین همراه با خاک-رس اصلاح شده توسط اکستروژن مذاب تهیه شد و اثر میزان بارگذاری خاک رس و نوع سازگارکننده در درصدهای مختلف بر روی شکل شناسی، عبورناپذیری اکسیژن، خواص مکانیکی و همچنین میزان مهاجرت افزودنی های نانوکامپوزیت به شبه غذا طبق استاندارد fda برای استفاده فیلم در صنایع بسته بندی غذا مورد مطالعه قرار گرفت. با استفاده از آزمون پراش اشعه ایکس برای شکل شناسی و تعیین ساختار نمونه ها، شاهد حضور همزمان ساختار درمیان لایه ای و از هم گسیخته هستیم. نتایج نشان می دهند که خواص بهینه به شدت به میزان خاک رس، نوع و مقدار سازگارکننده بستگی دارد. در تحقیق حاضر، ضریب عبورپذیری فیلم نانوکامپوزیتی 17f تا 27/2 برابر کاهش نسبت به فیلم پلی اتیلنی نشان می دهد. همچنین نتایج آزمون مهاجرت، استفاده از این فیلم ها را در بسته-بندی های غذایی بلامانع نشان می دهد.