تفاوت های بنیادین میان نظام آموزش حوزوی و نظام آموزش آکادمیک باعث طرح چالش های متعدد در خصوص اثربخشی بکارگیری روش های مرسوم آموزش آکادمیک نظیر شیوه آموزش مجازی در آموزش های حوزوی شده است. مساله اصلی این است که آیا اهداف و خصیصه های آموزش های حوزوی که به شدت با شیوه آموزش حضوری گره خورده است، در آموزش های مجازی محقق می شود؟ هدف اصلی در انجام این تحقیق طراحی الگوی سنجش اثربخشی آموزش مجازی ویژه آموزش های حوزوی است. در این تحقیق، به دلیل فقدان دانش و اطلاعات کافی از روش تحقیق کیفی نظریه برخاسته از داده ها به روش «استراس» و «کوربین» (که از آن با نام های سیستماتیک، منظم و نظام دار نیز یاد می شود) استفاده گردید. جامعه آماری این تحقیق مشتمل بر داده های مرتبط با موضوع تحقیق و منابع اصلی آن عبارت است از: 1) متون تخصصی اثربخشی آموزشی، آموزش مجازی و آموزش های حوزوی؛ 2) مصاحبه های باز با نخبگان آموزش های مجازی حوزوی و 3) یادداشت های فنی که طی فرایند تحقیق توسط محقق نوشته می شود. نمونه آماری شامل 15 نفر از نخبگان آموزش های مجازی حوزوی، 70 عنوان کتاب، پایان نامه دکتری و گزارش پروژ ه های تحقیقاتی و 400 عنوان مقاله است. پس از کدگذاری و تجزیه و تحلیل داده ها، شش مقوله غایت مداری یادگیری، ارزش گذاری بنیادین آموزش، سازماندهی آموزش، طرف یاددهی، طرف یادگیری و طرف رفتاری بدست آمد که سه خصیصه حس حضور، نفس استاد و حس طلبگی را در آموزش مجازی حوزوی پشتیبانی می کند. در پایان برای سنجش اثربخشی آموزش مجازی حوزوی پاسخ به سوالات به دست آمده ضروری است: 1) سطح واکنش: هر یک از اقدامات انجام شده در ابعاد هشت گانه برای انتقال حس حضور، نفس استاد و حس طلبگی تا چه میزان توانسته است حساسیت طلاب را نسبت به یادگیری جلب نماید؟ 2) سطح یادگیری: هر یک از اقدامات انجام شده در ابعاد هشت گانه برای انتقال حس حضور، نفس استاد و حس طلبگی تا چه میزان توانسته است باعث یادگیری علوم حوزوی شود؟ 3 ) سطح رفتار: هر یک از اقدامات انجام شده در ابعاد هشت گانه برای انتقال نفس استاد و حس طلبگی تا چه میزان توانسته است باعث بروز رفتار فردی و اجتماعی مورد نظر شود؟ 4) سطح نتایج: هر یک از اقدامات انجام شده در ابعاد هشت گانه برای انتقال نفس استاد و حس طلبگی تا چه میزان توانسته است باعث بروز تغییرات فردی و اجتماعی مورد نظر اسلام شود؟