کارشناسان بین المللی دریایی معتقد هستند علت اصلی سوانح دریایی خطای انسانی است و نقش ابزار و تجهیزات در بروز سوانح کمتر است، این درحالی است که اکثر کنوانسیون های سازمان بین المللی دریانوردی در گذشته برای جلوگیری از سوانح دریایی عامل اصلی را در "ابزار و تجهیزات" جستجو می کردند. جهت برطرف کردن این مشکل، با ایجاد بخش جدید 9، به "کنوانسیون ایمنی جان افراد دردریا"، عمل به "دستورالعمل بین المللی مدیریت ایمنی" اجباری شد. هدف از انجام این تحقیق شناخت عوامل تأثیرگذار "دستورالعمل بین-المللی مدیریت ایمنی" در کاهش سوانح و اتفاقات در کشتی های ایرانی است. از آنجایی که عدم گزارش اتفاقات near miss در بروز سوانح نقش دارد، تلاش شده است موانع گزارش اتفاقات شناسایی شود. در روش تحقیق، علاوه بر پرسشنامه با مطالعه موردی روی یکی از کشتی های ایرانی، میزان تأثیر این دستورالعمل در تعیین عوامل سوانح با استفاده از مشاهدات، مصاحبه وتجزیه و تحلیل اسناد، در دستور کار بوده است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دریانوردانی تشکیل می دهند که در روی کشتی های ایرانی با تناژ ناخالص500 یا بیشتر و یا در شرکت های دریایی ایرانی مشغول کار هستند. از آنجایی که این پژوهش وضع موجود را بررسی می کند، توصیفی است. ضریب قابل اعتماد آلفای کرانباخ 91/0 برای این پرسشنامه نشان می دهد که پرسشنامه اعتبار لازم را دارد. در تجزیه و تحلیل پرسشنامه از نرم افزار spss 19 با استفاده از رگرسیون خطی چند گانه و گام به گام در راستای شناسایی عوامل در جهت بروز یا کاهش سوانح استفاده گردیده است. در نتیجه این تحقیق و در راستای عوامل تأثیرگذار "دستورالعمل بین المللی مدیریت ایمنی" در کاهش سوانح می توان به ممیزی های داخلی، تمرینات عملی و عواملی که به تصمیمات دفتر امور دریایی در تجزیه و تحلیل اتفاقات، سوانح و اتخاذ اقدام اصلاحی مربوط است، اشاره نمود. عوامل بروز سوانح بیشتر به عوامل انسانی، ابزار و تجهیزات و به کم و کاستی هایی در خصوص چگونگی اجرای دستورالعمل بین المللی مدیریت ایمنی اشاره دارد. موانع گزارش اتفاقات بیشتر به مسایلی از قبیل ارتقای شغلی، مسایل انظباطی، خستگی و کمبود وقت دریانوردان اشاره دارد.