فساد مالی از مهم ترین چالش های جهان معاصر است که اثرات سوئی را بر همه ی ابعاد زندگی انسانها دارد. نظر به اهمیت این پدیده کشورها به دنبال مبارزه با آن بوده اند. موید این ادعا، وجود اسناد منطقه ای و بین المللی مختلف برای مبارزه با این پدیده است. جدیدترین سند در این راستا، کنوانسیون ملل متحد برای مبارزه با فساد ( کنوانسیون مریدا ) می باشد که در مواد مختلفی برای مبارزه با این پدیده، راهکارهای پیشگیرانه ( وضعی و اجتماعی ) ارائه داده است. در این پژوهش مواد مربوط به پیشگیری از فساد مالی در کنوانسیون مریدا مورد مطالعه قرار گرفت و نظر به الحاق کشور ایران به این کنوانسیون، در لابلای مباحث از مقررات نسبتا اندک ایران در خصوص راهبردهای پیشگیری از فساد مالی سخن به میان آمد. سرانجام دریافته شد که بیشتر راهکارهای مندرج در کنوانسیون و نیز حقوق ایران، از جمله اعلام دارایی ها، ایجاد نظام های استخدامی مناسب و شفافیت در اختصاص منابع عمومی، از نوع پیشگیری وضعی هستند و نیز دانسته شد که اگرچه از لحاظ نظری پیشگیری اجتماعی، به دلیل اینکه به صورت زیربنایی از جرم جلوگیری می کند، موثر تر است لیکن راهبردهای پیشگیری وضعی به دلیل اینکه سریع تر و زود بازده تر هستند، بیشتر مورد استقبال دولت ها و مردم قرار می گیرند.