کانسار آنتیموان سفیدابه در ایالت زمین شناختی سیستان، شرق ایران، قرار دارد. کانه زایی آنتیموان به صورت رگه ای در امتداد گسل ها و شکستگی های عمیق با روند شمال باختری - جنوب خاوری و در سنگ میزبان کنگلومرایی الیگوسن رخ داده است. رخنمون سنگ های آذرین در این منطقه محدود و شامل یک دایک میکروگابرویی ، و توف های داسیتی است بافت غالب درکانسار، بافت شکافه پرکن است. کانی شناسی منطقه شامل دو گروه کانی اولیه (هیپوژن)، مانند کانی سولفیدی استیبنیت که مهم ترین کانی کانسار محسوب می شود، و کانی های ثانویه (سوپرژن)، شامل کانه های اکسیدی والنتینیت، سنارمونتیت و کانه هیدروکسیدی استیبکونیت می باشند. دگرسانی های مهم شامل دگرسانی های آرژیلیک و سیلیسی هستند که بیشتر اطراف رگه های کانی سازی شده، مشاهده می شوند. مقادیر d34scdt نمونه های استیبنیت مربوط به منطقه مورد مطالعه از 83/0 تا 72/1 ‰ در تغییر است و میانگین آن 13/1 ‰می باشد. بر اساس شواهد زمین شناسی صحرایی، بررسی های میکروسکوپی، نوع کانسار (استیبنیت- کوارتز)، غالب بودن بافت شکافه پر کن، همراهی کانه ها، دگرسانی سنگ های دیواره، عمق کانی سازی، داده های ریزکاو الکترونی و مطالعات ایزوتوپی گوگرد انجام شده بر روی استیبنیت، چنین استنباط می شود که کانی سازی در منطقه ی مورد مطالعه از نوع اپی ترمال با منشاء ماگمایی می باشد.