وجود عدم قطعیت در برآورد پارامترها یا معیارهای طراحی شبکه‎های توزیع آب، نظیر نیازهای گرهی و ضریب زبری لوله‎ها و عدم شناخت کافی از آن‎ها، می‎تواند از دلایل اصلی عدم موفقیت یک سیستمِ طراحی شده باشد. بنابراین به کمّیت درآوردن منابع عدم قطعیت، گامی مهم و اساسی در ارزیابی عملکرد و قابلیت اطمینان هیدرولیکی شبکه‎ها از لحاظ تأمین حداقل فشار به‎منظور تأمین آب در هر شرایطی نظیر افق طرح، می‎باشد.‏ هدف این پژوهش، ارائه یک فرآیند در تحلیل قابلیت اطمینان هیدرولیکی شبکه‎های توزیع آب با درنظرگرفتن عدم قطعیت‎ها با تأکید بر اثرات تغییر اقلیم می‎باشد. در این راستا، در مطالعه موردی که بر روی پهنه کوچکی از شبکه توزیع آب مشهد صورت پذیرفت، ابتدا با انجام تحلیل رگرسیون چندمتغیره، تأثیر پیدایش دماهای بالاتر ناشی از تغییر اقلیم و همچنین عوامل جمعیت و تلفات آب، بر مصرف سرانه آب مشهد مشخص شد. سپس، با درنظرگرفتن عدم قطعیت پارامترهای طراحی شبکه توزیع آب، یعنی مصرف سرانه، تراکم جمعیت و ضریب زبری لوله‎ها، با استفاده از روش شبیه‎سازی مونت‎کارلو با نمونه‎گیری مربع لاتین، اثر ترکیبی پارامتر‎ها و همچنین اثر هریک به‎تنهایی، بر عدم قطعیت فشارهای گرهی شبکه توزیع آب، بررسی گردید. درنهایت، قابلیت اطمینان هیدرولیکی شبکه در پایان دوره طرح مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که عدم قطعیت فشارهای گرهی در افق طرح، بیش‎ترین تأثیر را از پارامتر تراکم جمعیت پهنه می‎پذیرد. ضمن ‎این‎که در شرایط عدم قطعیتِ هم‎زمان پارامترهای ورودی، قابلیت اطمینان شبکه توزیع آب به‎شدت کاهش یافته و به حدود 33 درصد می‎رسد.