پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان اثربخشی آموزش مهارت های حل مسئله و طرح واره درمانی بر کاهش ترس از موفقیت دانش آموزان به انجام رسیده است برای این منظور تعداد 200 نفر از دانش آموزان یک مدرسه راهنمایی به منظور شرکت در این پژوهش به روش خوشه ای چند مرحله ای به صورت تصادفی انتخاب شدند و بعد از مرحله پیش آزمون که از کل آزمودنی ها گرفته شد گروه 100 نفری که دارای شرایط تحقیق بودند انتخاب شده و به چهار گروه آموزش مهارت های حل مسئله و گروه طرح واره درمانی، گروه مداخله ترکیبی (آموزش مهارت های حل مسئله و طرح واره درمانی) و گروه شاهد تقسیم شدند. برای انتخاب اعضای نمونه از آزمون ترس از موفقیت زوکرمن وآلیسون 1987 استفاده شد و افرادی که دارای ترس از موفقیت بودند جهت انجام کار پژوهشی مشارکت داده شدند . بعد از 9 جلسه آموزش مهارت های حل مسئله به گروه آزمایشی حل مسئله و 12 جلسه گروه درمانی شناختی متمرکز بر طرحواره، روی گروه طرح واره درمانی و 21 جلسه آموزش مهارت های حل مسئله و گروه درمانی شناختی متمرکز بر طرحواره بر روی گروه مداخله ترکیبی، مجدداً این آزمون در چهار گروه اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس یک طرفه استفاده شده است. جهت بررسی فرضیه های 1 تا 3 از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد تا تفاوت های اولیه آزمودنی ها کنترل شود. برای بررسی فرضیه های فرعی 4 و 5 نیز از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها نشان دهنده آن است که هر سه روش بر ترس از موفقیت دانش آموزان تأثیر داشته اند اما در جریان مقایسه این سه روش، آموزش مهارت های حل مسئله بر ترس از موفقیت دانش آموزان تأثیر بیشتری نسبت به دو روش دیگر داشته است