این تحقیق در نظر دارد به بررسی اولویت های خاص زبان آموزان برای تصحیح خطاها بپردازد. همچنین نیز روابط معنی دار ما بین اولویت های زبان آموزان برای تصحیح خطاها در کلاس های زبان انگلیسی، انگیزه زدایی و مهارت زبانی بررسی میگردد. یکصدوبیست دانشجوی ایرانی رشته زبان انگلیسی دانشگاه شهید باهنر کرمان ودانشگاه تهران در این تحقیق شرکت کردند. دانشجویان زن و مرد شرکت کننده به صورت نمونه گزینی موجود از میان دانشجویان سال سوم و چهارم رشته های زبان وادبیات انگلیسی و مترجمی انتخاب شدند. جهت به دست آوردن اطلاعات مورد نظر برای انجام این تحقیق دو پرسشنامه و یک آزمون مهارت زبانی مورد استفاده قرار گرفت: پرسشنامه ی اولویت های زبان آموزان برای تصحیح خطاها، پرسشنامه ی انگیزه زدایی و مدل خلاصه آزمون میشیگان برای مشخص کردن میزان مهارت زبانی دانشجویان. نتایج این تحقیق نشان داد اول اینکه دانشجویان مصربر وجود تصحیح خطاها در کلاس های زبان انگلیسی هستند. در عین حال دانشجویان ترجیح می دهند که این تصحیح خطاها پس از پایان صحبت های آنان و در مواردی چون خطاهای مهم، مکرر و فردی صورت پذیرد. تصحیح خطاها به صورت ضمنی، استنباطی و تکرار مجدد فرم صحیح سه روشی بودند که بیشترین میزان مقبولیت را در بین دانشجویان داشتند. دانشجویان همچنین ترجیح می دهند که خطاهای آنان توسط استاد تصحیح شوند. دوم اینکه، بین اولویت های زبان آموزان برای تصحیح خطاها و انگیزه زدایی رابطه معنی دارو منفی وجود داشت، و این بدان معناست که هرچه میزان رضایت زبان آموزان از تصحیح خطاها بیشتر باشد بی انگیزگی آنها کمتر است. سوم اینکه، رابطه معنا دار و مثبتی بین اولویت های زبان آموزان برای تصحیح خطاها و مهارت زبانی وجود داشت، یعنی هرچه میزان رضایت زبان آموزان از تصحیح خطاها بیشتر باشد مهارت زبانی آنها بیشتر است. در نهایت، رابطه معنا دارو منفی بین انگیزه زدایی و مهارت زبانی وجود داشت، یعنی هرچه بی انگیزگی زبان آموزان بیشتر باشد مهارت زبانی آنها کمتر است.