در مطالعه حاضر تغییرات احتمالی شاخص های زیستی وضعیت اکسیداتیو در گاو های شیری، متعاقب افزودن روغن سویا به جیره در چند هفته انتهایی آبستنی مورد ارزیابی قرار گرفته است. گاوهای شیری، در دوره ی انتهای آبستنی با تغییرات و چالش های متابولیکی شدیدی مواجه می شوند، به دنبال این تغییرات تولید رادیکال های آزاد افزایش می یابد و استرس اکسیداتیو در حیوان رخ می دهد. استفاده از چربی های گیاهی از جمله روغن سویا در جیره گاو های شیری، می تواند به عنوان عامل خارجی تشدید کننده استرس اکسیداتیو در طی این دوران مطرح باشد. با این حال اثرات مصرف این گونه اسید های چرب بر وضعیت اکسیداتیو گاوهای شیری مورد برسی قرار نگرفته است. در این تحقیق تعداد 20 راس گاو شیری 4 ساله (3 شکم زایش) از نژاد هلشتاین با شرایط بدنی یکسان و سن آبستنی 260روز انتخاب و به دو گروه 10 راسی تقسیم شدند. گروه کنترل جیره گاوهای خشک را دریافت نمود، در حالی که گروه دیگر با جیره حاوی روغن سویا به میزان 67/1% تغذیه شدند. در طول دوره سه هفته ای آزمایش، نمونه خون به صورت هفتگی اخذ و پلاسمای آن جدا شد. سنجش پراکسیداسیون لیپیدها، اندازه گیری فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز سرم به عنوان شاخص های زیستی وضعیت اکسیداتیو در گاوهای شیری آبستن، بررسی و مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل از این مطالعه افزایش غلظت مالون دالدئید سرم و فعالیت پلاسمایی آنزیم کاتالاز درسه هفته انتهایی آبستنی و کاهش فعالیت آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز پلاسما، در هفته منتهی به زایش را در هر دو گروه آزمایشی گاوها نشان می دهد، که تنها در مورد گروه کنترل از نظر آماری معنی دار بود و اختلاف آماری معنی داری در میزان شاخص های زیستی مرتبط با وضعیت اکسیداتیو گاوها در بین دو گروه آزمایشی مشاهده نگردید. در مجموع نتایج این تحقیق نشان داد که افزودن روغن سویا به جیره گاوان شیری در 3 هفته انتهایی آبستنی در مقایسه با گروه کنترل، تاثیری بر میزان استرس اکسیداتیو نداشته است.