از سالهای 1970 میلادی به بعد با پیدایش گرایش های انسان گرایانه در نظریات طراحی محیط که بر نقش فرهنگ در ادراک فضای شهری تأکید دارند، بحث معنای محیط با اقبال بسیار صاحب نظران مواجه شده است. عدم پرداختن به جنبه های کیفی در حمایت از توقعات روانی انسان در طراحیها موجب می شود تا مکان هایی بی هویت و بی معنا داشته باشیم، که البته این رویکرد در یک جامعه چندفرهنگی شکلی جدی تر به خود می گیرد. از این رو محله جوباره اصفهان که از دیرباز محل هم زیستی مسلمانان و یهودیان بوده است به عنوان سایت پژوهشی طرح حاضر انتخاب شد، تا معنای محیط در دو طیف مسلمان و یهودی را مورد مطالعه قرار دهد. با چنین نگرشی، مهم ترین سوالی که در این پژوهش مطرح می شود از این قرار است که معنای فضای شهری ادراک شده در جوباره اصفهان بین دو طیف مسلمان و یهودی، چه تفاوتها یا شباهتهایی دارد؟ این پژوهش به شیوه توصیفی- تحلیلی، از نوع تحقیق علّی- مقایسه ای و موردکاوی می باشد. جمع آوری داده ها به دو شکل کتابخانه ای و میدانی (روش افتراق معنایی)که درتجزیه و تحلیل آنها از دو شیوه کیفی وکمّی شامل آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون من- ویتنی) بهره گرفته شده است. به دنبال تحلیل داده ها این نتایج به دست آمده است که : - دین، یکی از مولفه های موثر در شکل دهی به معنای محیط ساخته شده است. - ادراک معنای فضای شهری جوباره اصفهان در حالت کلی متأثر از دین پاسخگویان نیست، اما در مورد جزء فضاها تأثیر مولفه دین بر معنای ادراک شده، کاملاً مشهود است. در انتها براساس معنای ادراک شده توسط مسلمانان و یهودیان، ایده هایی به منظور ارتقای کیفیت محیطی فضای شهری جوباره داده شده و طراحی بر اساس آن صورت گرفته است.