تحقیقات نشان می دهد پارکها یکی از مهمترین فضاهای فراغتی در شهرهای مختلف هستند و در ابعاد مختلف زیست محیطی، زیبایی شناختی، کالبدی، اقتصادی، اجتماعی و فراغتی بر محیط شهری تاثیر می گذارند. مردم بصورت اجتماعات مختلف فراغتی شامل فردی، خانوادگی و دوستان و همسالان به پارک می روند. عوامل مختلفی در دو گروه کلی فردی و محیطی بر شکل گیری این اجتماعات و فراوانی هریک از آنها در هر پارک تاثیرگذارند. این تحقیق تاثیر دو عامل محیطی شامل مطلوبیت فضایی و مطلوبیت مکانی را در پارک های شهر اهواز بر شکل-گیری اجتماعات فراغتی در آنها بررسی می کند. تحقیق به شیوه توصیفی-تحلیلی انجام شده و داده های مورد نیاز از طریق مطالعات کتابخانه ای، شیوه پیمایشی از طریق پرکردن پرسشنامه از مراجعه کنندگان به پارکها و ثبت مشاهدات میدانی از تعداد اجتماعات فراغتی در پارکهای مورد مطالعه گردآوری شده است. سه پارک دولت، سیاحتی و شهروند در مقیاس عملکرد شهری به عنوان نمونه جهت تحقیق انتخاب شده و تجزیه و تحلیل داده ها از طریق نرم افزارهای تحلیل آماری(excel , spss) و نمایشهای فضایی با نرم افزار gis انجام شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که پارکها مهمترین فضاهای فراغتی در شهر اهواز هستند و شهروندان معتقدند که پارک جای مناسبی برای گروههای دوستان و همسالان، افراد تنها و به ویژه خانواده هاست و اگر امکانات گذراندن اوقات فراغت در سایر فضاهای فراغتی فراهم باشد، باز هم به پارک می روند. همچنین بین عامل مطلوبیت مکانی پارکها و نیز عامل مطلوبیت فضایی پارکها با شکل گیری اجتماعات فراغتی در آنها رابطه وجود دارد و در نمونه های مورد مطالعه، مطلوبیت بیشتر مکانی و فضایی موجب شده تا گروههای خانوادگی بیشتری در پارکها حضور پیدا کنند و و ضعف این عوامل موجب بیشتر شدن حضور گروههای دوستان و همسالان شده است. در پایان تحقیق راهکارهایی جهت افزایش مطلوبیت فضایی پارکها و تامین نیازهای گروههای مختلف فراغتی در آنها ارائه شده است.