هدف پژوهش حاضر تحلیل محتوای مقالات تألیفی فارسی مجلات کتابداری و اطلاع رسانی طی سال های 1384-1388 می باشد. این پژوهش به روش تحلیل محتوا انجام شده است. جامعه ی پژوهش شامل 942 مقاله است. روش گردآوری داده ها سیاهه ی وارسی و مشاهده ی اسنادی بود. نتایج نشان داد که پراکندگی موضوعی مقالات یکسان نبود و موضوع "کتاب سنجی، علم سنجی، و وب سنجی" با 30/17 درصد و موضوعات "پیشینه های کتابشناختی" و "دانش و آموزش" با 21/0 درصد به ترتیب بیش ترین و کم ترین گرایش ها را بین مقالات تألیفی فارسی داشتند. ازمیان روش های به کار رفته روش "مروری" با 71/42 درصد جایگاه اول و روش "میدانی" با 2/0 درصد آخرین جایگاه را به خود اختصاص داده اند. پراستفاده ترین ابزار گردآوری داده ها، ابزار "مشاهده اسنادی" با فراوانی 44/50 درصد بود و "آزمایش با 48/0 درصد کم تر از سایر ابزارها به کار گرفته شده است. همچنین یافته ها نشان داد که 72/53 درصد مقالات توسط یک نویسنده تألیف شده بودند و ضریب همکاری نویسندگان 23/0 است. سهم مردان در تألیف مقالات فارسی 32/59 درصد بود و زنان مشارکتی 68/40 درصدی داشتند. نتایج آزمون کای اسکوئر تفاوت معنی داری را در "گرایش های موضوعی"، "روش های پژوهش" و "ابزار گردآوری داده ها" در بین مجلات علمی- پژوهشی و علمی- ترویجی نشان داد. در پایان، تخصصی شدن مقالات حوزه ی کتابداری و اطلاع رسانی و تهیه ی اولویت ها موضوعی این حوزه پیشنهاد شد.