در آثار ادبی و هنری ساختارگرایی در پی آن است که بفهمد چه عامل و فرآیندی ساختار بیانی و گفتاری را به ساختاری هنری و منسجم تبدیل کرده است. در تحلیل آثار به توصیف عناصر آن می پردازد و این عناصر را با توجه به سطح های مختلف آنها چون سطح آوایی، واژگانی، نحوی و معنایی طبقه بندی کرده و رابطه و تناسب بین این عناصر را بیان می کند. در پژوهش حاضر ساختار زبان شمس تبریزی در مجموعه گفتارها و موعظه هایش، که تحت عنوان «مقالات» گردآوری شده است در بوت? نقد ساختاری در سه سطح آوایی_واژگانی، نحو و معنا مورد کند و کاو قرار داده ایم و همراه با بررسی ساختار زبانی این مجموعه، سعی شده است، سبک خاص مقالات را از نظرگاه سبک شناسی ساختاری که شیوه ای مبتنی بر زبان شناسی و ساختار زبانی دارد، مورد بررسی قرار گیرد.