هدف از پژوهش حاضر مطالعه تأثیر آموزش تحرک و جهتیابی بر عزت نفس و سلامت روانی دانش آموزان نابینای دوره راهنمایی تحصیلی بوده است که به صورت یک تحقیق آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفته است. حجم نمونه مورد بررسی در این پژوهش شامل 40 نفر از دانش آموزان نابینای دختر (13 نفر) و پسر (27نفر) دوره راهنمایی تحصیلی مراکز آموزشی استثنایی شهر تهران در سال تحصیلی 89-88 بود که این گروه نمونه در دو گروه گواه (20 نفر) و آزمایش (20 نفر) مورد بررسی قرار گرفتند. برای بررسی عزت نفس از پرسشنامه عزت نفس تجدید نظر شده کوپر اسمیت و برای بررسی سلامت روانی از پرسشنامه سلامت عمومی ghq استفاده شد. آموزش تحرک و جهتیابی نیز با استفاده از کتاب و جزوه آموزشی موجود در این زمینه به صورت ده جلسه آموزشی صورت گرفت. برای تحلیل نتایج از آمار توصیفی و سپس تحلیل کو واریانس استفاده شد. نتایج نهایی پس از بررسی آماری نشان داد که برنامه تحرک و جهت یابی موجب افزایش عزت نفس و سلامت روانی گروه آزمایش که این برنامه را دریافت کرده اند در مقایسه با کودکان گروه کنترل شده است. واژه های کلیدی: نابینا- تحرک و جهت یابی- عزت نفس- سلامت روانی-