در حالی که منابع شهری کمیاب و محدودند، سیاست گذاران و برنامه ریزان شهری نیازمند دست یابی به کاراترین و موثرترین روش جهت توزیع منابع در تطابق با نیازها و اولویت های مردم هستند. هدف این پژوهش، بررسی و تحلیل میزان رضایتمندی شهروندان از کیفیت زندگی شهری و چگونگی ارتباط بین مشخصه های فردی، عینی و ذهنی زندگی از دیدگاه شهروندان در شهر بوشهر می باشد. با توجه به ادبیات تحقیق، شاخص-های 9 گانه اقتصادی، مسکن، زیست محیطی، فراغت، بهداشتی- درمانی، آموزشی، حمل و نقل، زیرساخت ها و امنیت انتخاب شده و برای هرکدام چندین مولفه تعریف شد تا بتوان کیفیت زندگی شهروندان بوشهر را بررسی و تحلیل کرد. این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و روش آن توصیفی-تحلیلی می باشد. خط مشی این پژوهش، بر پایه فلسفه تفسیر گرایی است که با متغیرهای کیفی سروکار دارد و به بررسی کیفیت زندگی مردم و تجربه زندگی شان دست می یابد. دادهای جمع آوری شده از نظرسنجی 255 خانوار بوشهر به وسیله پرسشنامه، با طیف 5 گزینه ای لیکرت در نرم افزار spss نسخه 20 وارد شد. در گام نخست، به توصیف مشخصه های فردی و کمی با استفاده از جداول فراوانی و نمودارها اقدام شد و سپس جهت بررسی و تحلیل شاخص ها و مولفه های آن ها از آزمون ناپارامتریک باینومیال و کای اسکور استفاده شد. نتایج پژوهش با سطح معناداری (045/0 sig=) و در سطح اطمینان 95 درصد نشان می دهد که کیفیت زندگی شهری بوشهر بالاتر از سطح متوسط قرار دارد و در شاخص های نه گانه، رضایت از امنیت، کیفیت حمل و نقل و آموزشی در سطح بالایی قرار دارد. کیفیت مسکن و وضعیت اقتصادی نیز در سطح متوسط و دیگر شاخص ها نیز رضایت بخش نیستند. همچنین بین مشخصه های فردی و کیفیت زندگی شهری رابطه معناداری وجود ندارد ولی با این وجود، نباید در برنامه ریزی ها نادیده گرفته شوند. بین مشخصه های عینی و ذهنی اقتصادی و مسکن و حمل-ونقل نیز ارتباط معنادار قوی وجود دارد.