توریسم یک بخش اقتصادی حساس به آب و هوا به شمار می رود و در مواردی وابستگی به ویژگی های اقلیمی در مورد تقاضای توریسم هم منشاء پیدایش وهم عامل محدود کننده آن به شمار می رود.آب و هوا تاثیر زیادی بر بخش تفریحات و توریسم دارد و در برخی مناطق بیانگر یک منبع طبیعی است که صنعت توریسم بر مبنای آن پیش بینی می شود، یکی از مهمترین اطلاعات یک گردشگر آگاهی ازچگونگی وضعیت آب و هوایی مقصد مورد نظر می باشد به همین جهت، هدف از این پژوهش توسعه بیشتر گردشگری در استان مازندران مطابق با بهترین زمان و مکان جهت حضور گردشگر می باشد . استان مازندران با استفاده از آمار 24 ایستگاه سینوپتیک و کلیماتوژی در یک دوره آماری 10 ساله ( 2005-1995 ) مورد محاسبه قرار گرفته است به گونه ای که بتواند تآثیر در جذب توریسم استان مازندران را مشخص نماید. در این پژوهش با استفاده از شاخص اقلیم آسایش گردشگری tci و همچنین با پهنه بندی استان مازندران و ترسیم نقشه های مربوط به پراکندگی ماهانه با استفاده از نرم افزار gisزمانها و مکانهای مناسب جهت حضور گردشگر مشخص شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که ماه (ژوئن)خردادماه دارای بهترین شرایط برای حضورگردشگراست و پس ازآن ماههای(جولای) تیر (آگوست)مرداد (سپتامبر)شهریور (می)اردیبهشت دارای شرایط عالی برای حضورگردشگران می باشند. کلید واژه: شاخص اقلیم آسایش، مازندران، گردشگری، gis