مسئله ایجاد ساختارهای نو در کنار بناهای باقیمانده از گذشته، در سیر جنبش حفاظت، همواره مطرح بوده است. محدودیت هایی، که با گذر از جهان سنت به بعد، در رابطه با این امر مطرح شده؛ راه حل هایی مانند، الگو قرار دادن معماری گذشته و یا ساختن بنایی تمسخرآمیز و ناپایدار را به دنبال داشته است. اما این پژوهش، با در نظر گرفتن مریضخانه مرسلین به عنوان یکی از ثروت های معماری معاصر، به باززنده سازی مجموعه مریضخانه مرسلین کرمان، با ایجاد ساختارهای مدرن _ ساختارهایی که بتوانند در سیر زندگی بنا قرار بگیرند_ پرداخته است. بیمارستان مرسلین کرمان حدود صد سال پیش توسط جامعه میسیونرهای کلیسا ساخته شد. این بیمارستان با اینکه اولین بیمارستان کرمان در دوره معاصرمی باشد و در سال 1375 با شماره 1767 به ثبت آثار ملی ایران رسیده است؛ ولی در حال حاضر به طور عمومی ناشناخته است و نیاز به مراقبت بیشتری نیز دارد. بنابراین، باززنده سازی آن نه تنها به رفع بخشی از نیازهای درمانی شهر کرمان کمک می کرد، بلکه کمکی برای محافظت و شناخت بهتر از آن نیز بود. با این اهداف، ابتدا نیازهای معاصر بناهای درمانی مورد بررسی قرار گرفتند؛ سپس، این نیازها با شرایط بناهای مجموعه سنجیده شدند و این نتیجه حاصل شد که این بناها نمی توانند به عنوان یک بیمارستان فعالیت کنند و کاربری کلینیک طب فیزیکی و توانبخشی مناسب تشخیص داده شد. در ادامه با شناخت فضاهای مورد نیاز این کاربری و رسم دیاگرام ها میزان و مکان مداخلات مشخص شد و در آخر مداخلات با بهره گیری از امکانات و شیوه های معاصر در ساخت بناها چون سازه بتنی و پوشش تخت، نیازهای کاربری در نظر گرفته شده و با توجه به جهت شرقی-غربی بناهای موجود مریضخانه و ارتفاع آن ها، طراحی شدند.