واحدهای تولید پراکنده در کنار مزایای فراوان، اثرات منفی متعددی بر سیستم توزیع دارند. با وقوع خطا در موقعیت های گوناگون، اثرات منفی dg ناشی از افزایش سطح جریان خطا و تغییر جهت جریان در برخی خطوط می باشد. از مهمترین این اثرات می توان به فرمان قطع اشتباه، عدم مشاهده خطا، کاهش دسترسی تجهیزات حفاظتی و برهم خوردن هماهنگی میان این تجهیزات اشاره کرد. روش های مختلفی جهت کاهش اثرات منفی dg بر سیستم حفاظتی توزیع مطرح شده است. این روش ها شامل چک کردن هماهنگی میان تجهیزات حفاظتی بعد از اتصال dg، بهره گیری از حفاظت تطبیقی و کاهش ظرفیت یا تاخیر در عملکرد واحدهای تولید پراکنده می باشند. استفاده از این روش ها عمدتاً گران بوده و با پیچیدگی فراوانی همراه می باشد. در سال های اخیر بکارگیری محدودکننده های جریان خطای ابررسانا (sfcl)، به عنوان راه حل جدیدی جهت کاهش اثرات منفی dg بر سیستم حفاظتی مطرح شده است. در شرایط عادی سیستم تلفات و افت ولتاژ محدودکننده ناچیز بوده، در حالیکه در شرایط خطا با افزایش امپدانس محدودسازی، سهم جریان خطای dg حداقل خواهد شد. برای بکارگیری sfcl جهت کاهش مسائل حفاظتی ناشی از dg می بایست امپدانس محدودسازی، پارامترهای فعال سازی، نوع مناسب محدودکننده و مکان مناسب جایگذاری بدرستی تعیین شوند. در این پایان نامه بر اساس حداقل تاثیر منفی dg بر سیستم حفاظتی توزیع، به تعیین ویژگی های sfcl پرداخته شده است. با تعریف شاخص های ارزیابی حفاظتی، مکان های خطای متناظر با هریک از انواع مسائل حفاظتی و بحرانی ترین مکان از میان آنها تشخیص داده شده است. جهت استفاده از sfcl با مدل پیشنهادی، امپدانس محدودسازی براساس بهبود شاخص های ارزیابی حفاظتی تعیین شده است. علاوه بر این مقایسه ای میان سه نوع محدودکننده مقاومتی، القایی و امپدانسی صورت گرفته است. همچنین زمان و جریان فعال سازی و مکان مناسب sfcl بدست آمده است. روش پیشنهادی روی یک فیدر شعاعی در حضور یک و دو واحد dg با ظرفیت های متفاوت صورت گرفته و نتایج مورد بررسی قرار گرفته است.