این پژوهش با هدف شناسایی تصمیم های مربوط به برنامه درسی آموزش فیزیک در ایران و ارائه دانش منسجم و منظمی در این زمینه به بررسی سیر تاریخی تصمیم های مربوط به طراحی، اجرا و ارزشیابی آموزش فیزیک از عصر پهلوی تا امروز در ایران پرداخته است. روش انجام پژوهش، روش پژوهش تاریخی می باشد که با توجه به موضوع تحقیق و نیز اهداف مطرح شده به صورت کتابخانه ای و با فیش برداری از اسناد و مدارک مربوط به تاریخ آموزش و پرورش رسمی در ایران به طور کلی و آموزش فیزیک به طور خاص انجام شده است. نتیجه پژوهش نشان می دهد که از آغاز دوران پهلوی در ایران، مسئولان آموزش و پرورش هر گاه احساس مشکل نمودند، درصدد رفع آن ها برآمدند و تغییرات پیاپی را در برنامه های درسی و آموزشی به وجود آوردند. چون این تغییرات بر اساس یافته های پژوهشی نبود و بر اساس سلیقه مدیران صورت می گرفت بی نتیجه بودن آن ها هنگام اجرا مشخص می شد و اغلب نیمه راه برنامه جدیدی جای برنامه قبلی را می گرفت و آن هم به همین سرنوشت دچار می شد. وضعیت کنونی آموزش فیزیک در ایران نیز مشخص می نماید که برنامه های طراحی شده با توجه به اهداف مدون و مصوب با آنچه که عملاً در فرایند آموزش فیزیک ایران وجود دارد، کاملاً هماهنگ نیست و عملاً روش های تدریس فیزیک به شیوه سنتی و بدون انجام آزمایش صورت می گیرد و ارزشیابی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان نیز شیوه های چند دهه قبل را تکرار می کنند و وضعیت کنونی نسبت به صد سال گذشته تفاوت اساسی نداشته است.

این پژوهش با هدف شناسایی تصمیم های مربوط به برنامه درسی آموزش فیزیک در ایران و ارائه دانش منسجم و منظمی در این زمینه به بررسی سیر تاریخی تصمیم های مربوط به طراحی، اجرا و ارزشیابی آموزش فیزیک از عصر پهلوی تا امروز در ایران پرداخته است. روش انجام پژوهش، روش پژوهش تاریخی می باشد که با توجه به موضوع تحقیق و نیز اهداف مطرح شده به صورت کتابخانه ای و با فیش برداری از اسناد و مدارک مربوط به تاریخ آموزش و پرورش رسمی در ایران به طور کلی و آموزش فیزیک به طور خاص انجام شده است. نتیجه پژوهش نشان می دهد که از آغاز دوران پهلوی در ایران، مسئولان آموزش و پرورش هر گاه احساس مشکل نمودند، درصدد رفع آن ها برآمدند و تغییرات پیاپی را در برنامه های درسی و آموزشی به وجود آوردند. چون این تغییرات بر اساس یافته های پژوهشی نبود و بر اساس سلیقه مدیران صورت می گرفت بی نتیجه بودن آن ها هنگام اجرا مشخص می شد و اغلب نیمه راه برنامه جدیدی جای برنامه قبلی را می گرفت و آن هم به همین سرنوشت دچار می شد. وضعیت کنونی آموزش فیزیک در ایران نیز مشخص می نماید که برنامه های طراحی شده با توجه به اهداف مدون و مصوب با آنچه که عملاً در فرایند آموزش فیزیک ایران وجود دارد، کاملاً هماهنگ نیست و عملاً روش های تدریس فیزیک به شیوه سنتی و بدون انجام آزمایش صورت می گیرد و ارزشیابی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان نیز شیوه های چند دهه قبل را تکرار می کنند و وضعیت کنونی نسبت به صد سال گذشته تفاوت اساسی نداشته است.