چکیده: در دنیای مدرن امروز، سازمان ها در یک وضعیت رقابتی و پیچیده متأثر از عوامل متعدد نظیر جهانی شدن، توسعه تکنولوژیکی و سرعت فزاینده انتشار تکنولوژی های جدید قرار گرفته اند. در چارچوب چشم انداز جدید، سازمان ها باید اشکال جدید رقابت را بکار بگیرند و به دنبال منابع جدید مزیت رقابتی باشند. این تحقیق ضمن تبیین مفهوم مزیت های نسبی و رقابتی، به بررسی مزیت های نسبی و رقابتی صنعت الکترونیک ایران طی دوره زمانی1384-1387 پرادخته است. همچنین به بررسی رابطه بین آموزش با تولید و صادرات طی دوره زمانی 1368-1378پرداخته است. در این راستا و به منظور اثبات فرضیه های تحقیق از شاخص مزیت نسبی آشکار شده (شاخص مرسوم محاسبه مزیت)، شاخص مزیت نسبی آشکار شده جمعی و شاخص مزیت نسبی آشکار شده نرمال (شاخص های جدید محاسبه مزیت) و نیز شاخص نقشه تجاری و تحلیل سهم بازار پایدار استفاده شده است. برای بررسی رابطه آموزش با تولید و صادرات از نرم افزار ایویوز استفاده شده است. تحقیق حاضر جهت تمایز میان مفاهیم مزیت نسبی و رقابتی دارای اهمیت می باشد. همچنین نتایج تحقیق حاکی از آن است که الف) ایران در عمده گروه کالاهای صادراتی صنعت الکترونیک دارای مزیت نسبی و رقابتی نمی باشد، ب) روند مزیت رقابتی ایران در گروه کالاهای صنعت الکتورنیک طی دوره زمانی مورد بررسی، مشخص و پایدار نمی باشد. ج) آموزش موثرترین مولفه در تولید و صادرات نمی باشد. در چارچوب نتایج به دست آمده پیشنهاد می شود، عوامل موجود مزیت رقابتی از جمله کیفیت و پاسخگویی به نیازهای مشتریان مورد توجه شایسته ای قرار گیرد.