تجدید ساختار شبکه‏های قدرت مبحث جدیدی را در بحث برنامهریزی توسعه این شبکه وارد کرده که با تفکیک بخش تولید و انتقال، باعث بروز و افزایش عدم‏قطعیت در‏ اطلاعات ورودی مسئله برنامه‏ریزی شبکه شده‏است؛ در این شرایط نیازی جدی برای ارائه مدل‏‏های برنامه‏ریزی سازگار با نیازمندی‏های جدید شبکه‏های قدرت احساس می شود. از دیدگاه بهره بردار و نهاد برنامه ریز سیستم قدرت، معیار بهینگی یک طرح توسعه ممکن است با معیار بهینگی طرح ‏های توسعه پیشنهادی شرکت های تولید و شرکت‏های انتقال متفاوت و شاید در برخی موارد نیز متناقض باشد. از آن جا که نهاد برنامه ریز به عنوان مرجع تایید کننده طرح نهایی توسعه شبکه شناخته می شود، طرح ‏های بهینه شرکت ‏های تولید و انتقال توسط نهاد برنامه ریز سیستم قدرت پالایش خواهند شد. در این پروژه مدلی برای برنامه‏ریزی توسعه شبکه انتقال، مبتنی بر مدل بهینه سازی تک هدفه ارائه شده که قادر است تاثیر عدم قطعیت ها را در مسئله برنامه‏ریزی در نظر بگیرد. تابع هدف در نظر گرفته شده مربوط به هزینه‏های بهره برداری، هزینه‏‏های احداث خط ها و میزان بار تامین نشده بوده و توسط روابط مربوط به پخش بار بهینه و حداکثر توان انتقالی خط ها محدود می شود. عدم‏قطعیت مد نظر قرار گرفته، عدم قطعیت در میزان بار برای سال افق است؛ برنامه‏ی پیشنهادی با ارائه چند طرح که از بین طرح‏های توسعه ممکن که دارای حداقل هزینه می‏باشند، می‏تواند طرح‏هایی را معرفی کند که در مقابل تمامی سناریو‏های مورد نظر مقاوم باشند و در ادامه با تحلیل و بررسی قابلیت اطمینان و هزینه گرفتگی خط ها در هر یک از طرح‏ها، بهینه ترین طرح را انتخاب می کند. در مدل برنامه‏ریزی ارائه شده این امکان وجود دارد که اهداف و نیازمندی‏های ذینفع‏های مختلف در نظر گرفته شود و با دخیل کردن میزان احتمال رخداد هر یک از سناریوها در انتخاب طرح نهایی، طرحی را به عنوان طرح قابل اجرا برگزید که برای ذینفع‏های با درجه اهمیت بیشتر و سناریو‏های با احتمال رخداد بالاتر، کارائی موثر و بهتری داشته باشد.