مدیریت زنجیره تأمین یکی از مهمترین استراتژی های رقابتی مورد استفاده در سرمایه گذاران مدرن است. مهمترین هدف در مدیریت زنجیره تأمین یکپارچه سازی تأمین کننده های کارا برای تأمین نیازهای بازار است. به همین دلیل است که انتخاب تأمین کننده نقش مهمی در اداره و تأسیس یک زنجیره تأمین ایفا می کند. در همین زمینه انتخاب و ارزیابی تأمین کننده نقش مهمی را در ایجاد یک زنجیره تأمین اثرگذار داراست. بسیاری از روش های کلاسیک برای انتخاب تأمین کننده بر استفاده از مدل های پایه ایی dea برای اندازه گیری کارایی متمرکز شده اند. طلوع ]??[ یک مدل خطی - صحیح مختلط یکپارچه )مدل یکپارچه مدلی است، براساس مجموعه وزن های مشترک برای تعیین بهترین واحد تصمیم گیری با فرض بازده به مقیاس متغیر ارائه کرده است. قصد داریم مدل خطی - صحیح مختلط یکپارچه با فرض بازده به مقیاس متغیر، که توسط طلوع[??] ارائه شده، را معرفی کنیم و سپس مدل را برای انتخاب بهترین تأمین کننده دو مجموعه از داده ها که توسط تالوری و بیکر[??] وچن[??] معرفی شده اند، به کار می گیریم. الگوریتم انتخاب بهترین واحد با روش پیشنهادی را می توان به صورت زیر خلاصه کرد: ?( ابتدا با استفاده از مدل خطی پیشنهاد شده واحدهای کارا را مشخص می کنیم. ?( مجموعه)که آن را e می نامیم( را مجموعه اندیس های واحدهای کارا در نظر می گیریم، اگر این مجموعه تنها یک عضو داشته باشد، تأمین کننده متناظر را به عنوان بهترین واحد معرفی می کنیم در غیراینصورت به مرحله بعد می رویم. ?( مدل خطی? صحیح مختلط یکپارچه با فرض بازده به مقیاس متغیر، پیشنهاد شده توسط طلوع [??] را برای انتخاب بهترین تأمین کننده به کار می گیریم. ) ثابت می شود که مدل پیشنهادی یک واحد منحصر به فرد را به عنوان بهترین واحد انتخاب می کند