با توجه به رشد بار لزوم افزایش ظرفیت انتقالی خطوط برای تغذیه مناسب مصرف کنندگان امری بدیهی به نظر می رسد. یکی از روش های موجود، تبدیل خطوط شبکه از طریق افزایش فاز می باشد. این روش افزایش فاز که با نام روش چندفازه ( hpo) شناخته می شود تبدیل شبکه به شبکه های 6، 9 و 12 فاز می باشد که در این بین خطوط انتقال قدرت 6 فاز از نظر مقایسه و سهولت اجرایی به خصوص در سطوح ولتاژ ehv و uhv دارای برتری و کاربرد بیشتری می باشد. در این روش خطوط سه فاز موجود به خط دومداره سه فاز یا تک مداره 6 فاز تبدیل می شود. معمولأ در تغییر ساختار شبکه، مهمترین فاکتوری که به عنوان تابع هدف بررسی می گردد تلفات کل سیستم است که با در نظر گرفتن قیود ولتاژ برای باس ها بایستی مینیمم شود. امروزه به دلیل ورود بارهای غیرخطی در شبکه و استفاده از ادوات الکترونیک قدرت در اکثر تجهیزات صنعتی و خانگی که باعث خارج شدن ولتاژ شبکه از حالت ایده آل سینوسی می شود و همچنین افزایش سطح آگاهی مشترکین نسبت به مضراتی که ولتاژ نامناسب ایجاد می کند، مسئله کیفیت توان اهمیت پیدا کرده است که بایستی در غالب بررسی هارمونیکی و مطالعه سایر شاخص های کیفیت توان مورد توجه قرار گیرد. تاکنون تحقیقاتی که پیرامون مبحث تبدیل خطوط در جهت افزایش قدرت توان انتقالی انجام شده است جنبه های ساختاری مانند اندوکتانس، ظرفیت خازنی و عملکرد خطوط در شرایط مختلف (مانند حالت های گذرا وشرایط هارمونیکی و ... ) مورد بررسی قرار گرفته است. با این حال بهینه سازی کلی شبکه از دید انتخاب گزینه مناسب برای تبدیل خطوط با درنظر گرفتن مسائل کیفیت توان مورد توجه نبوده است. در این تحقیق روشی برای تبدیل بهینه ی خطوط انتقال در یک شبکه قدرت با استفاده از روش افزایش فاز، hpo، در حضور انواع بارهای غیرخطی و همچنین اعمال محدودیت های اجرایی خط با در نظر گرفتن شاخص-های کیفیت توان ارائه شده است بگونه ای که در آرایش پیشنهادی ضمن مینیمم شدن تلفات و برآورده شدن قیود ولتاژ باس ها، از نظر شاخص های کیفیت توان نیز شبکه در وضعیت مطلوبی قرار گیرد.