شناسایی خودکار حرکات راننده یکی از مهم ترین موضوعاتی است که در علوم محاسبات و ترابری در مورد آن تحقیق شده است. هدف اصلی این تحقیق جلوگیری از تصادفاتی است که ناشی از خستگی، خواب آلودگی، عدم تمرکز راننده و غیره می باشد. برای جلوگیری از این حوادث در این پایان نامه سامانه ای مطرح می شود که به طور پیوسته بر حرکات راننده و فضای اطراف او نظارت داشته و در پایان در مورد امنیت و یا عدم امنیت راننده تصمیم گیری می نماید. این سامانه یک چهارچوب کلی جدید برای زیر نظر داشتن همه حرکات راننده و فضای اطراف او را طراحی و سپس حرکات آنی راننده را بر پایه اطلاعات قبلی تعیین می کند. این سامانه در سه سطح طراحی شده است، در پایین ترین سطح حرکات بالاتنه راننده (بازوی راست و چپ و سر راننده)به علاوه تغییرات در فضای اطراف راننده با استفاده از حسگرها استخراج شده و پیش پردازش می شوند. در سطح میانی وضعیت بالا تنه راننده با استفاده از شبکه های عصبی که با یک رویکرد چندخبره به حالات مختلف طبقه بندی شده اند، استخراج می شوند و در نهایت در بالاترین سطح با استفاده از یک زیر سامانه فازی که درجات توابع تعلق در آن با مشورت با رانندگان حرفه ای تعریف شده است وضعیت راننده به عنوان "ایمن" و یا "نا امن" طبقه بندی می شود. در این پایان نامه همچنین توجیهی برای کمینه کردن تعداد ویژگی های لازم جهت تعیین میزان امنیت روال رانندگی (البته با حفظ ویژگی های اساسی برای طبقه بندی حالت راننده)ارائه خواهد شد. همچنین سامانه ای که چهارچوب کاهش یافته را پیاده سازی میکند نیز ارائه شده و نتایج آن بررسی خواهد شد. مجموعه داده استفاده شده در این پایان نامه اطلاعات شتاب حرکت دست های راست و چپ و سر 40 راننده در طول 3 دقیقه است. نتایج نشان می دهد، در حالی که میزان ایمنی متوسط واقعی برای این 40 راننده در حدود 34 درصد می- باشد، سامانه پیاده سازی شده این میزان را بین 5/31 تا 5/37 درصد محاسبه می نماید (بسته به دقت آموزش شبکه های عصبی استفاده شده).