در دوره مدرن بدن اهمیت یافته، کنترل و نظارت بر آن با شتاب زیادی دنبال می شود به طوری که بدن تبدیل به پروژه ای می شود که به طور فزاینده ای برای مداخله بشر باز است و تبدیل به شی ء برای مدیریت انسان و پیکربندی مجدد آن شده است. در دوره جدید بدن در جامعه شناسی به طور وسیعی تبدیل به نقطه مرجعی در جهان در حال تغییر شده است که این تغییرات در بدن خلاصه شده است. از نظر دانشمندان فیزیکی بودن بدن به عنوان آخرین عرصه هایی قابل درک است که انسان قادر به کنترل آن است. برجسته شدن و اهمیت یافتن بدن در دوره مدرن با مفهوم دنیوی شدن گره خورده است. بطوریکه اندیشمندان توجه روزافزون افراد مدرن به بدن هایشان را نهایی ترین مرحله دنیوی شدن می دانند که انسانها را به حداکثر استفاده از امکانات موجود در احیا و نگهداری بدن خود وادار می کند. در این تحقیق سعی شده تا با استفاده از نظریه های اندیشمندان در حوزه جامعه شناسی بدن، رابطه مدیریت بدن با دنیوی شدن مورد بررسی قرار گیرد. در این مسیر مدیریت بدن به ابعاد سازنده آن تفکیک شده و تک تک این ابعاد با دنیوی شدن در ارتباط قرار گرفتند. نتایج توصیفی داده ها مبین آن است که تناسب اندام در بین ابعاد مدیریت بدن اولین اولویت را به خود اختصاص داده است. همچنین میانگین آرایش در بین پاسخگویان در حد متوسطی است. میانگین پوشش نشان از اهمیت بالای آن دارد. میانگین تناسب اندام و جراحی در حد نسبتاً پایینی است. در تبیین علل ابعاد چهارگانه مدیریت بدن میزان بتا نشان می دهد که دنیوی شدن بیشترین تأثیر را بر آرایش (520/0) و جراحی زیبایی (223/0) داشته است. فشارهای هنجاری نیز توانستند بخشی از ابعاد چهارگانه مدیریت بدن مانند تناسب اندام و پوشش را تبیین کنند.