پژوهش حاضر با هدف «تعیین اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر رویکرد گلاسر بر نگرش به مصرف سیگار و رفتارهای پرخطر» انجام شد. طرح پژوهش از نوع «نیمه آزمایشی» است که از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری در این طرح کلیه ی مددجویان کانون اصلاح و تربیت استان قزوین هستند که با استفاده از نمونه گیری هدفمند تعداد 24 نفر از افرادی که مصرف سیگار داشتند و همچنین مرتکب رفتارهای پرخطر بودند انتخاب شدند و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش (12 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش، آموزش گروهی مبتنی بر رویکرد گلاسر را در 10 جلسه 90 دقیقه ای به صورت هر هفته یک جلسه دریافت کردند. در گروه کنترل هیچ متغیری اعمال نشد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه نگرش سنج مصرف سیگار و پرسشنامه رفتارهای پرخطر استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t مستقل استفاده شد که نتایج حاکی تفاوت معنادار بین دو گروه کنترل و آزمایش پس از اجرای متغیر مستقل در نگرش به مصرف سیگار و رفتارهای پرخطر بود. در کل نتایج پژوهش نشان داد که واقعیت درمانی بر نگرش مددجویان به مصرف سیگار و کاهش رفتارهای پرخطر تاثیر معناداری دارد.