انتخاب پرتفوی، یکی از مسائل مهم مورد بحث حوزه مالی از دیرباز بوده و با تحقیقاتی که در این زمینه صورت گرفته، الگوهایی نیز برای تعیین پرتفوی بهینه ارائه شده که به مرور زمان ایرادات هر کدام مشخص و الگویی دیگر جایگزین الگوی قبلی گردیده است. از جمله مشکلات اساسی الگوهای ارائه شده، نادیده گرفتن شاخص ها و ابعاد چندگانه، برای ارزیابی نهایی پرتفوی سهام می باشد، و این کاستی اعتبار نتایج ارزیابی را زیر سوال می برد. کاستی دیگری که به این الگوها وارد است، عدم شناسایی دلایل رد یا پذیرفته شدن یک شرکت در پرتفوی بهینه می باشد. برای رفع این کاستی ها از روش dea که از جمله روش های تصمیم گیری چندمعیاره است، استفاده می شود. با استفاده از این روش می توان شرکت های کارا و ناکارا را مشخص و شرکت های ناکارا را رتبه بندی و برای آنها از بین شرکت های کارا، الگو جهت رسیدن به مرز کارایی مشخص کرد. همچنین می توان میزان تاثیر هر کدام از متغیرها را در میزان کارایی شرکت مشخص کرد. یکی از مهم ترین و پرکاربردترین مدل ها در حوزه بهینه سازی پرتفوی، مدل میانگین-واریانس مارکوویتز می باشد که بنا به مطالب ذکر شده دارای مشکلاتی می باشد که برای رفع آن می توان در گام اول مجموعه کارا را با استفاده از dea به دست آورده( با لحاظ کردن و در نظر گرفتن ابعاد چندگانه) سپس با استفاده از مدل مارکوویتز از مجموعه مرجع پرتفوی بهینه خود را تشکیل دهیم. اهداف تحقیق :1- تعیین متغیرهای مستقل تاثیر گزار بر روی کارایی شرکت ها بوسیله تحلیل عاملی 2- تعیین مجموعه کارا برای سرمایه گذاران ریسک گریز و ریسک پذیر با اعمال محدودیت های کنترل وزن نسبی در مدل تحلیل پوششی داده ها 3- تشکیل پرتفوی بهینه از مجموعه کارا گام اول با در نظر گرفتن میزان ریسک گریزی با استفاده از مدل مارکوویتز 4- تعیین میزان تاثیر هر کدام از متغیرهای مربوطه روی کارایی شرکت ها.