یکی از اصول مسلم در عرصه‏ی حقوق عمومی، اصل «نظارت» است که اقتضا دارد اعمال اختیارات تمامی مراجع و مقام‏های حکومتی به نفع تضمین حق‏ها و آزادی‏های شهروندان و منافع عمومی تحت نظارت قرار گیرد. یک نوع از نظارت، نظارت حرفه‏ای است، که در خصوص رعایت اصول رفتاری حاکم بر هر شخص در حوزه‏ی انجام وظایف وی می‏باشد. سوال این است، که آیا اعمال نظارت حرفه‏ای بر نمایندگان پارلمان نیز با وجود داشتن پایگاه ملی و انتخابی آن‏ها، ضرورت دارد یا خیر؟ به دلیل کارکردهای مهم نمایندگان، صیانت از اعتماد عمومی به آن‏ها، حفظ وحدت و تمامیت پارلمان و تضمین حاکمیت قانون و اصل برابری، این ضرورت به شدت احساس می‏شود، که البته باید با توجه به پایگاه ملی آن‏ها و شأن و منزلت مهمی که دارند، به موقع اجرا گزارده شود. لاجرم، به موقع اجرا گزاردن این نظارت، مستلزم پیش‏بینی روش‏های اعمال آن و هم‏چنین در نظر گرفتن مرجع اعمال و ضمانت اجرای آن است که در پژوهش پیش‏رو مورد مطالعه قرار خواهند گرفت.

هدف این پژوهش بررسی و مطالعه مفهوم بازنمایی خانواده در سینمای ایران با تاکید بر فیلم های تهمینه میلانی است . بدین منظور از مجموعه فیلم های وی سه فیلم دو زن ، تسویه حساب و واکنش پنجم بدین منظور انتخاب و مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفتند . مبانی نظری این پژوهش دیدگاه استوارت هال در باب بازنمایی می باشد . روش تحقیق استفاده شده نیز روش نشانه شناسی انتقادی جان فیسک می باشد . محقق با اتکا به نظریه بازنمایی هال در بازنمایی و روش تحقیق نشانه شناسی انتقادی جان فیسک اقدام به تحلیل و تببین خانواده و ابعاد آن در سینمای تهمینه میلانی نموده است . نتایج این تحلیل نشان می دهد که میلانی در فیلم های خود در ارتباط با خانواده به مفاهیم ومسایلی همچون ، ساختار قدرت در خانواده ، اقتصاد خانواده ،خانواده های سنتی ، ارزش های مذهبی در خانواده ، وضعیت زنان در خانواده وجامعه ایرانی ، جایگاه و مردسالاری در خانواده ایرانی ، نقش های خویشاوندی در خانواده ، خانواده های ایده آل ، بروز مسائل اجتماعی فرهنگی گوناگون در خانواده ها توجه نموده است و با توجه به جهان بینی های اجتماعی فرهنگی خود اقدام به بازنمایی و نمایش این مفاهیم در فیلم های خود نموده است . این یافته ها نشان می دهد که میلانی در فیلم های خود صورت های مردسالارانه خانواده ایرانی را که در سینمای قبل از انقلاب و نیز سینمای بعد از انقلاب و به ویژه در دهه های 60 و70در سینمای ایران موج و نگره اصلی فیلم سازی و بازنمایی خانواده را تشکیل می داد مورد انتقاد و ارزیابی قرار داده است وبه سطح فراتر از این صورت های مرد سالارانه پا گذاشته است . وی در نمایش خانواده در اثار خود از دنیایی زنانه وانتقادی به این مسایل می نگرد و و روابط و صورت های موجود خانواده مردسالار را مورد انتقاد قرار می دهد و در این راستا بیش ترین اهمیت و دغدغه وی بیان این مسایل از چارچوب دنیایی زنانه و به تبع این نگاه دیدگاهی انتقادی نسبت به مسایل و ابعاد خانواده است .