امروزه برنامه ریزی صحیح و استفاده همه جانبه از محیط زیست بر پایه شناخت استعداد و ارزیابی توان سرزمین استوار است. با توجه به رشد روز افزون جمعیت و نیاز بشر به فضا های تفرجگاهی، تحلیل قابلیت اراضی برای توسعه و ترویج تفریحات وابسته به طبیعت ضروری به نظر می رسد. نظر به اهمیت پارک ها و فضای سبز در زندگی انسان، در این بررسی به سنجش توان اکولوژیک پارک جنگلی گیسوم برای توسعه تفرج پرداخته شد. به این منظور از سه روش؛ فرآیند تجزیه و تحلیل سیستمی(منطبق بر روش مخدوم)، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (ahp) و روش شبکه ها استفاده شد. نتایج این بررسی نشان داد که در هر سه روش ذکر شده، تمام سطوح منطقه مورد مطالعه دارای قابلیت توسعه برای تفرج است. چنان چه در روش مخدوم حدود 85 درصد از منطقه برای تفرج متمرکز و حدود 15 درصد برای تفرج گسترده نوع 1 مناسب است. در روش ahp 52 درصد دارای توان خوب و 48 درصد دارای توان متوسط و در روش شبکه ها 21 درصد دارای توان عالی، 16/75 درصد دارای توان خوب، 5/3 درصد دارای توان متوسط و 67/0 درصد از منطقه دارای توان ضعیف برای کاربری تفرج تشخیص داده شد. یافته های این تحقیق گویای آن است که درجات مختلف توسعه سرزمین در روش های فوق با یکدیگر تقریباً همخوانی دارد. اما روش های تجزیه و تحلیل چند معیاره به دلیل این که پارامتر ها بر اساس اهمیت و شرایط خاص منطقه انتخاب و وزن دهی می شوند، می تواند نمایش بهتری از توان سرزمین برای کاربری های مختلف ارائه دهد.