آرسنیک عنصر شبه فلزی است که به طور گسترده در محیط پخش شده‏است و در صنعت کاربرد بسیاری دارد. آرسنیک معدنی به عنوان کارسینوژن کلاس i انسانی دسته بندی شده و خطر ابتلا به سرطان‏های مثانه، پوست، شش، کلیه و کبد را افزایش می‏دهد. مطالعات نشان داده که یکی از مکانیسم‏های احتمالی سمیت آرسنیک، استرس اکسیداتیو می‏باشد. آرسنیک می‏تواند به طور مستقیم با اثر بر مسیر پیام‏رسانی سلولی و تغییر مسیر سیگنالینگ بر بیان و فعالیت ژن‏های آنزیم‏های آنتی‏اکسیدانت اثر بگذارد و با کاهش عملکرد آنزیم‏های آنتی‏اکسیدانت اثرات سمی و سرطان‏زایی خود را افزایش می‏دهد. nhej یکی از مسیرهای ترمیم شکست دو رشته‏ای dna می باشد و صحت مسیر ترمیمی nhej در صحت و پایداری کروموزوم ضروری است و نقص در آنزیم‏های این مسیر، سبب آسیب بهdna و ناهنجاری‏های کروموزومی و افزایش سرطان‏زایی می‏شود. در این مطالعه اثر سدیم آرسنیت بر بیان ژن‏های آنتی‏اکسیدانت و ترمیمی در غلظت‏های 5، 10و 15 میکرومولار بررسی شده‏است. بیان ژن‏های آنتی‏اکسیدانت و ترمیمی در حضور سدیم آرسنیت کاهش یافته‏است و زمانی که سلول‏ها همزمان با سدیم آرسنیت و n استیل سیستئین تیمار شده بودند این کاهش بیان تا حدود زیادی بهبود یافته‏بود