در این تحقیق به بررسی اثر استفاده از 3 نوع پودر به عنوان افزودنی در مخلوط های آسفالتی با استخوان بندی سنگدانه ای پرداخته می شود. مخلوط های آسفالتی به عنوان بستری ایمن جهت انتقال بار ترافیک به بستر طبیعی، بر روی لایه های دانه های استفاده می شوند. محققین به منظور افزایش عمر این مخلوط ها و کاهش میزان خرابی، تحقیقات متعددی را بر روی آن ها انجام داده اند. یکی از روش های بهبود مخلوط ها، انجام تغییر در ساختار مخلوط های آسفالتی رایج می باشد. در نتیجه برخی از این تحقیقات مخلوط های آسفالتی با استخوان بندی سنگدانه ای به عنوان مخلوط های مقاوم در برابر شیارشدگی معرفی شده اند. در این نوع مخلوط ها تماس درشت دانه ها با یکدیگر ساختار مقاومتی مخلوط را تشکیل داده که این امر سبب افزایش مقاومت مخلوط در قیاس با مخلوط های با دانه بندی رایج شده است. به جهت افزایش فضای خالی، استفاده از تثبیت کننده هایی مانند الیاف و پلیمر برای کاستن بیرون زدن قیر و همچنین افزایش مقاومت مخلوط پیشنهاد شده است. در تحقیق حاضر، اثر 3 نوع پودر به عنوان افزودنی بر روی مخلوط های آسفالتی با استخوان بندی سنگدانه ای ارزیابی شده است. پودرهای سنگ، چوب و لاستیک در درصدهای مختلف با قیر خالص مخلوط شده و نمونه های آسفالتی با استخوان بندی سنگدانه ای و همچنین دانه بندی رایج با این قیرهای اصلاح شده تهیه شده و آزمایشات ریزش قیر، مدول برجهندگی و مقاومت مارشال بر روی آن ها انجام پذیرفته است. با انجام این آزمایشات مشخص شد که پودر چوب قادر به تثبیت قیر در حد لزوم نبوده (در محدود آزمایشات این تحقیق) در حالیکه پودرهای لاستیک و سنگ قادر به بهبود و کاهش ریزش قیر مخلوط ها تا حد استاندارد بوده اند. افزودن هر سه نوع افزودنی پودری به کار رفته در تحقیق سبب افزایش مدول برجهندگی و مقاومت مارشال نمونه ها در قیاس با حالت بدون پودر شده است. از سوی دیگر مدول برجهندگی به طور کل برای نمونه های sma بیش از این پارامتر برای نمونه های hma تحصیل شده است که نشان دهنده مقاومت بیشتر در برابر تغییرشکل در نمونه های با دانه بندی استخوانی می باشد. در عین حال نمونه های sma اثرپذیری بیشتری از افزایش افزودنی نسبت به نمونه های hma داشتند.