یکی از مفاهیم مهم و اساسی در جهان سیاست قدرت است؛ قدرت دارای سرشتی متحول و پویا است، لذا در طول دوران تطّور تاریخی خود متغییر گردیده است. در دنیای کنونی قدرت از حالت سخت افزاری به در آمده و ابعاد نرم افزاری آن مورد توجه سیاستمداران و سیاست شناسان قرار گرفته است. لذا امروزه استفاده از قدرت نرم در صدر برنامه ها و اولویت های کشورهای مختلف قرار دارد. قدرت نرم آن بعد از قدرت است که با ذهن و افکار جامعه هدف سروکار دارد و دارای منابع و مولفه های خاصی نسبت به قدرت از نوع کلاسیک یا سخت آن است. از عمده ترین منابع قدرت نرم می توان به فرهنگ، ارزشها و سیاست های داخلی و سیاست خارجی یک کشور نام برد.ایران بعنوان یکی از کشورهای منطقه خاورمیانه که دارای پیشینه ی قوی فرهنگی، تاریخی و تمدنی است، قابلیت تأثیرگذاری و اعمال قدرت از نوع نرم را داراست، لذا به نظر می رسد منابع قدرت نرم ایران در سه محور سیاسی( ایدئولوژی یا انقلاب اسلامی، رهبری، اتحاد و انسجام اسلامی)، محور فرهنگی که در دو بخش عمده ی پیشینه و سابقه ی تمدنی مشترک با کشورهای منطقه و زبان و ادبیات فارسی می باشد و منابع اقتصادی که در دو بخش رشد اقتصادی و اقتصاد دانش بنیان آمده است که همگی می توانند به مثابه قدرت نرم ایران عمل نمایند. در این پژوهش ما قصد داریم منابع قدرت نرم ایران را بازشناسی و معرفی نمائیم که پس از تحقیق و تتبع این نتیجه حاصل گردید که عمده ی قدرت نرم ایران بواسطه ی اینکه عصر، عصر سیاست فرهنگی است و همچنین ایران کشوری با غنای فرهنگی و تمدنی است و نهایتاً سلاح قدرت نرم بیشتر نرم افزاری است و فرهنگ بصورت نرم در جامعه هدف اثر گذار است، در حوزه ی فرهنگی متمرکز گردیده است.روش ما در این پژوهش بصورت تحلیلی – توصیفی است که در این پژوهش از منابع کتابخانه ای و اینترنتی استفاده شده است.