در روش های خطی طراحی لرزه ای، در آیین نامه های موجود برای سازه ها تحت یک شرایط کلی پارامترهایی ارائه گشته که بر روی تعیین برش پایه تمرکز یافته اند و نمی توان بر پایه آن ها رفتار صحیحی برای سازه ها در نظر داشت. با توجه به این موضوع که در روش طراحی براساس عملکرد، عملکرد غیرخطی اجزای سازه مورد بررسی قرار می گیرد به همین علت می توان رفتار واقعی تری از سازه ها، نسبت به قبل، درصورت وقوع یک زمین لرزه مشخص، به دست آورد، در این تحقیق نیز سعی شده تا با انجام تحلیل استاتیکی غیرخطی بر روی سازه های طراحی شده بر اساس روش های خطی، عملکرد کلی این سازه ها و نیز اعضای سازه ای در محدوده ی غیرخطی ارزیابی شود. در این پژوهش سه مدل 6، 9 و 12 طبقه، تحت دو سیستم قاب ساده و قاب خمشی مهاربندی شده با مهاربند شورن در نظر گرفته شده و با اعمال تغییر در طول دهنه ی مهاربندی، هر کدام از مدل ها در سه حالت دهنه ی مهاربندی برابر با دهنه های مجاور، کاهش دهنه ی مهاربندی و افزایش دهنه ی مهاربندی در طول ثابت پلان، مورد ارزیابی قرار گرفته است. بدین صورت که مدل ها ابتدا با توجه به استاندارد 2800 و مبحث دهم مقررات ملی ساختمان تحلیل و طراحی شده و سپس با انجام تحلیل استاتیکی غیرخطی سه بعدی (3d pushover)، سطح عملکرد سازه ها با توجه به مبانی طراحی بر اساس عملکرد بررسی شده اند. هدف از این بررسی ها رسیدن به نتیجه ای مطلوب در رابطه با نوع عملکرد سازه های مهاربندی شده با مهاربند شورن، بررسی رفتار اعضا و نیز مطابقت پارامترها و معیارهای ارائه شده در آئین نامه در رابطه با این مهاربند، تحت شرایط مختلف تغییر ارتفاع طبقات، طول دهنه ی مهاربندی و نیز نوع سیستم قاب فولادی می باشد.