چکیده در زبانهای اسلامی قصائد و چکامه های زیبایی در مدح و ثنای پیامبر اکرم (ص) و ائمه معصومین سروده شده است عشق به پیامبر(ص) و ائمه معصومین (ع) برگهای زرینی در ادب عربی آفریده است که در آنها نکات اخلاقی و تربیتی فراوان دیده می شود. زیرا در آنها ذکر فضائل ، آداب و رفتار آن بزرگواران و مجاهدتهای ایشان در راه سعادت بشریت بیان شده است . از کسانی که در این باره گوی سبقت را از دیگران ربوده ، شیخ محمدکاظم الأزری مشهور به (أزری کبیر) است که به عنوان یکی از برجسته ترین شاعران شیعه ، نام خویش را به واسطه اشعار زیبایش جاودانه ساخته است. او از شعرای شیعه عراق در نیمه دوم قرن دوازدهم و واوایل قرن سیزده است که در عصر عثمانی می زیست. او در بسیاری از علوم دینی همچون تاریخ ، سیره ، حدیث ، تفسیر و کلام و... احاطه داشت. مهمترین اثر او دیوان شعری است که حاوی اشعار زیبایی در اغراض مختلف شعری است و قصائدی که در مدح بزرگان ایران و عراق سروده ، خود تاریخی منظوم است. البته در این میان مدح حضرت علی(ع) و نیز رثای امام حسین(ع) جایگاهی ویژه دارد اما اغلب شهرت وی به واسطه قصیده «هائیه» زیبایی است که در مدح رسول اکرم(ص) و ائمه اطهار به ویژه حضرت علی(ع) سروده است و به قرآن شعر (ملحمه کبری) مشهور گردیده است. گفته شده وی این قصیده را به توصیه سیدبحرالعلوم سروده است. این قصیده به عادت شعر قدیم با تغزل آغاز می شود و سپس به مدح پیامبر گرامی اسلام پرداخته و ولادت ، حوادث و معجزات و فضائل ایشان را بیان می کند و در ادامه به فضائل و مناقب حضرت علی(ع) می پردازد. پس از انتشار این قصیده شیخ جابر کاظمی به تخمیس آن پرداخت و تخمیس او «الدرراللئالی» نام دارد