مسأله «هبوط» جزء یکی از مسائل مهم در حوزه انسان شناسی فلسفی و کلامی است. هبوط پاسخی است به پرسش «از کجا آمده ام؟» بشر یا همان پرسش از سرچشمه وجودی خویش که فطرتاً علاقمند به جست و جوی آن است. در این زمینه مفسران و فیلسوفان و عرفا در شرق و غرب عالم به بحث و بررسی پرداخته اند. ملاصدرا و فلاسفه پیرو وی نیز از جمله اندیشه ورزانی هستند که به ابعاد مختلف این مسأله توجه نشان داده اند. در این پژوهش سعی شده است دیدگاههای ملاصدرا و برخی فلاسفه پیرو او (ملاهادی سبزواری و علامه طباطبایی) که گاه تحت عنوان نوصدرایی از آنها یاد می شود پیرامون جنبه های مختلف هبوط مورد بررسی و تحقیق قرار گیرد. این پایان نامه در چهار فصل تنظیم شده است؛ فصل اول شامل تعریف لفظی و اصطلاحی هبوط و پیشینه این مسأله می شود. فصل دوم اختصاص به رهیافت فلسفی هبوط دارد، یعنی مسأله هبوط نفس و مطالب مرتبط با آن. در فصل سوم رویکرد عرفانی هبوط که به قوس نزول مربوط می شود را مورد بررسی قرار داده ایم. در فصل چهارم به بررسی بُعد دینی هبوط از منظر این فلاسفه پرداخته ایم. مقصود ما از بُعد دینی هبوط، عمدتاً ماجرای هبوط حضرت آدم (ع) و مسایل مرتبط با آن است که مورد تفسیر و تحلیل این سه متأله مسلمان قرار گرفته است.