قرار گرفتن یک ورقه نازک فلزی بین دو منبع حرارتی گرم و سرد که به طریق تابش تبادل حرارت می کنند (سپر تابشی) به میزان قابل توجهی باعث کاهش انتقال حرارت می شود. به منظور پاسخ به این سوال که پوشش بیرونی یک دستگاه بخاری گازسوز دودکش دار تا چه اندازه می تواند مانند یک سپر تابشی، انتقال حرارت از جداره های داغ محفظه احتراق به محیط اطراف را کاهش دهد تحقیق حاضر انجام گردید. یک دستگاه بخاری گاز سوز معمولی در دو حالت با پوشش بیرونی و بدون آن تحت شرایط پایدار مورد تست قرار گرفت. درجه حرارت میانگین محصولات احتراق خروجی از بخاری در یک مقطع مشخص تعیین گردید. برای اندازه گیری دمای گازهای خروجی از 5 عدد سیم ترموکوپل نوعk و یک دیتالاگر با مدل 5201-usb برای ثبت دما استفاده شد. در این تحقیق با برداشتن پوشش بیرونی بخاری، دمای گازهای خروجی کاهش و بازده حدود 5/1% افزایش نشان داد. در ادامه به منظور افزایش مجدد راندمان از طریق افزایش انتقال حرارت جابجایی، از تعدادی پره حرارتی نصب شده به اطراف محفظه احتراق استفاده گردید. نتایج نشان داد که با این عمل مجددا می توان تقریبا 5/2% راندمان بخاری را اصلاح نمود. لذا براساس مطالعه انجام شده، در صورتی که در طراحی پوشش بیرونی بخاری های گازسوز، شکل این پوشش با لحاظ انتقال حرارت تابشی و جابجایی بهینه ساخته شود تا حدود قابل توجهی می توان در راندمان این وسایل گرمایشی افزایش ایجاد نمود و با توجه به حجم انبوه این وسیله ساده گرمایشی که در سراسر مناطق سردسیر در فصل سرما مورد استفاده قرار می گیرد، میزان قابل توجهی صرفه جویی در مصرف انرژی ایجاد خواهد شد.

به منظور بررسی تأثیر تراکم کاشت و سطوح مختلف کود نیتروژن بر عملکرد و اجزاء عملکرد آفتابگردان (رقم دور سفید) در نظام کشت جنگل زراعی (اگروفارستری) در سال 1391 آزمایشی در روستای حرآباد شهرستان الیگودرز به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی، با سه تکرار اجراشد کود نیتروژن بصورت سرک در 4 سطح: شامل عدم مصرف کود 75 150 و 225 کیلوگرم در هکتار به عنوان عامل اصلی و تراکم کاشت (فاصله بوته روی ردیف) در سه سطح : شامل 10 15 و 20 سانتیمتر به عنوان عامل فرعی بود. ویژگی های کمی مطالعه در این تحقیق شامل: ارتفاع بوته، قطر ساقه، اندازه دمبرگ، طول و عرض برگ، قطر طبق، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، تعداد دانه پوک و ویژگی های کیفی نظیر درصد روغن و پروتئین دانه اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که سطوح مختلف کود نیتروژن و تراکم کاشت تاثیر معنی داری بر عملکرد و اجزاء عملکرد آفتابگردان در نظام کشت جنگل زراعی داشت. بالاترین عملکرد دانه آفتابگردان از کاربرد کود نیتروژن 225 کیلوگرم و فاصله ی 20 سانتیمتر بدست آمد. بر اساس این نتایج می توان گفت که کاربرد 225 کیلوگرم کود نیتروژن همراه با تراکم 20سانتیمر فاصله دو بوته از هم در شرایط جنگل زراعی از لحاظ ارتقاء صفات کمی و کیفی باعث بهبود رشد آفتابگردان می گردد.