در دو دهه اخیر تحولات چشمگیر و تغییرات اساسی در سیاست های اقتصادی کشورها رخ داده، بطوریکه جهانی شدن اقتصاد طی دهه های اخیر شتاب گرفته است. تحولات اساسی در روابط تجاری بین کشورهای درحال توسعه و توسعه یافته بعنوان یکی از ابعاد مهم فرایند جهانی شدن، بازنگری رویکردهای سنتی در ارزیابی تجارت و توسعه را ضرورتی اجتناب ناپذیر می سازد. در این مطالعه، با گزینش شاخص مناسب برای جهانی شدن تجارت و بهره گیری از برازش مدل های مناسب اقتصادسنجی، به بررسی اثر درجه باز بودن تجاری بر رشد اقتصادی، در دو گروه از کشورهای عضو سازمان توسعه و همکاری های اقتصادی و کشورهای عضو کنفرانس اسلامی، برای دوره زمانی 2011-1990 پرداخته شده است. برای برآورد مدل در این مطالعه از روش رگرسیون پانل پویا، در قالب یک الگوی تجربی و از داده های سالانه مربوط به متغیرهای تحقیق برای کلیه کشورهای مورد مطالعه استفاده شده است. نتایج حاکی از وجود یک رابطه معنی دار و مستقیم بین شاخص درجه باز بودن تجاری و رشد اقتصادی در کشورهای سازمان توسعه و همکاری های اقتصادی و رابطه معکوس و معنی دار در کشورهای عضو کنفرانس اسلامی است؛ لذا با توجه به سیاست های مناسب صورت گرفته در پاره ای از کشورهای اسلامی، هنوز تا سطح مطلوب آن فاصله زیادی وجود داردو می توان با اتخاذ سیاست های مناسب نظیر واردات مواد واسطه ای و اساسی صنایع، صادرات خدمات فنی- مهندسی، بازاریابی صحیح، تلاش برای صادرات کالاهای ساخته شده که ارزش افزوده بالایی دارند، فراهم کردن بستر مناسب جهت رقابت صنایع و افزایش کارایی آنها، ایجاد بازارهای مقصد جدید و افزایش نرخ با سوادی، این تأثیر منفی را طی برنامه های اقتصادی کاهش داد.