در سال 1987، iarc انتشارات قیر را در گروه سرطانزای محتمل انسانی (2b) قرار داده و یک سال بعد، niosh فیوم های قیر را به عنوان سرطانزای بالقوه انسانی معرفی کرد. بر این اساس، اهمیت به کارگیری اقدامات کنترلی در راستای حذف یا به حداقل رساندن این انتشارات سمی بیش از پیش مطرح شده و niosh ضرورت کنترل به ویژه اقدامات کنترل مهندسی را اعلام کرد. از سوی دیگر، به دلیل محدودیتهای عملکردی قیر، اصلاح خواص فیزیکی قیر بدون توجه به تاثیرات این اقدامات اصلاحی در کمیت و کیفیت انتشارات سمی آن توسعه یافت. این تحقیق در راستای بکارگیری یک فرآیند جایگزین برای تولید قیر راهسازی طراحی گردید، به گونه ای که قیر تولید شده دارای خواص فیزیکی و مکانیکی بهتر و نیز میزان انتشارات سمی کمتر در مقایسه با قیر معمولی باشد. در این راستا، پودر لاستیک تایرهای فرسوده(crm)، دستکش های لاتکسی و ظروف پلی اتیلنی مستعمل( hdpe)، قیر طبیعی(nb) و برش hvs برای تبدیل ته مانده برج تقطیر در خلاء (vb) به قیر نفوذی 70/60 انتخاب گردیده و با کمک یک راکتور اختلاط، تأثیرات جداگانه هر یک از مواد بر خواصvb بررسی، میزان انتشار tpm، voc و pahاز آن تعیین گردید. سپس آمیزه های ترکیبی این مواد با vb تهیه شده، خواص آمیزه ها بررسی و آمیزه با ویژگی قیر 70/60 انتخاب گردید تا میزان انتشارات آن اندازه گیری و با قیر معمولی مقایسه گردد. نتایج به دست آمده نشان داد که آمیزه حاوی10% nb و 5% لاتکس قیر 70/60 بوده و ضمن برخورداری از خواص رئولوژیکی و درجه کارآیی بهتر ( pg = 70-40 )، میزان انتشارات tpm، pah و voc از آن ( به ترتیب ng/g 261/100، ppm 1.98 و µg/g363/10) در مقایسه با قیر 70/60 معمولی( به ترتیب ng/g 696/197 و ppm 2.08 و µg/g 418/10) به ویژه در مورد pah کاهش یافته است. این مطالعه نشان داد که تولید قیر نفوذی اصلاح شده از طریق اختلاط vb با ضایعات لاتکس و قیر طبیعی بدون نیاز به فرآیند هوادهی امکان پذیر بوده و یک جایگزین مناسب برای کاهش انتشارات قیر آسفالتی در کنار بهبود درجه کارآیی آن می باشد.