امروزه یکی از بزرگ ترین مشکلاتی که در زمینه امنیت - مثل برخی دیگر از مسائل مهم اجتماعی وجود دارد این است که متاسفانه به یک اجماع ملی وفرهنگ مشترک در این زمینه نرسیده ایم .هر گروه و تشکلی با واژگان مخصوص خود ابعاد خاصی از این مساله را مد نظر قرار می دهد و به ابعاد اولیه خاصی از آن تاکید دارد. بدون این که هر زوایا و سطوح این مساله مهم دریک مجموعه دیده شده باشد. در واقع در بحث امنیت دارای تز و نظر واحدی نیستیم و مدل و شیوه خاصی را اتخاذ نکرده ایم و لذا در استقرار آن هم با مشکلات فراوانی روبه رو هستیم . والترلیپمن یک ملت را در صورتی دارای امنیت می داند که در صورت اجتناب از جنگ بتواندارزش های اساسی خود را حفظ کند و در صورت اقدام به جنگ بتواند آن را پیش ببرد. از سوی دیگر وجود فرهنگ های مختلف دریک کشور توانسته است در تاثیرات فراوانی برامنیت آن وارد آورد که این تاثیرات که آغازمنازعات درگیری ها - تهدید مرزها و ازسویی دفع دشمن و ثبات داخلی را در برداشته است . آنچه که کمتر به آن دقت نظر نگاه شده است اهمیت این فرهنگ های مختلف و عمق تاثیرگذاری آنها بوده است . هافمن نیراز جنبه اقتصادی امنیت را حمایت یک ملت از جنبه فیزیکی و محفوظ داشتن فعالیت های اقتصادی آن از جریانات ویران کننده بیرونی می داند. به نظر ولفرر اهمیت در بعد عینی ، فقدان تهدیدنسبت به ارزش های مکتبه و در صحبت ذهنی فقدان هراس از این که ارزش های مزبور مورد حمله واقع نشوند را مورد سنجش قرار می دهد .به طور کلی وبه اختصال عوامل ذیل در ارائه تحلیل های امنیتی صحیح در ایران مشکل آفرین می باشد