خلاقیت و آفرینش از ارکان اساسی وجود آدمی، و یکی از وجوه اصلی تمایز او با سایر پدیده های هستی است. خلاقیت سبب شکل گیری دنیای خیالات می شود و از پس آن فانتزی به دنیا می آید. در این بین تئاتر به عنوان یکی از کهن ترین و پرقدرت ترین ابزار نشان دادن و بارور ساختن اندیشه ها، زمینه ای مناسب برای بروز تخیل بوده است و خالق دنیایی می شود که بستری آماده را برای آشکار کردن تجلیات فانتزی ذهن انسان فراهم می کند. از طرف دیگر گستردگی معانی فانتزی سبب شده است که تا کنون کمتر با نگاهی جزئی نگر و کاربردی، مقوله ی فانتزی در زمینه اجرای تئاتر بررسی شود، لذا این رساله بر آن است تا پس از تعریف فانتزی و داشتن نگاهی اجمالی به مراحل پیداش، شکوفایی و رشد آن تا قرن بیست، با شناسایی و جمع بندی عناصر سازنده ی فانتزی در اجرای تئاتر، به بررسی بیست و هشت اجرا از نمایشنامه های طوفان، ویتسک، ماشین جهنمی، هملت ماشین و اسکریکر در قرن بیست و یک پرداخته و عواملی را که سبب شکل گیری عناصر فانتزی در این آثار و تیدیل آن ها به اجراهایی فانتزی می شود را برشمارد. برای دستیابی به این مهم، این پژوهش کیفی، به روش تحلیلی- توصیفی و با استفاده از تکنیک کتابخانه ای، جستجو در پایگاه های اینترنتی معتبر و دیدن فیلم و عکس از اجرای آثار نمایشی منتخب انجام شده است.