زبانشناسی سیاسی به عنوان یکی از زیرشاخه های زبانشناسی، به رابطه بین زبان و سیاست با دیدگاه تحلیل نقّادانه کلام می پردازد. با آگاهی از قدرت زبان، سیاستمداران در گفتمان های سیاسی خود از راهبرد های زبانشناسی خاصی جهت تاثیر بر روی مخاطب و تحمیل عقاید سیاسی شان به آنها استفاده می کنند. مطالعه حاضر به بررسی و تحلیل نقّادانه پنج نمونه از سخنرانی های جرج بوش، رئیس جمهور وقت آمریکا، در مورد جنگ عراق و تروریسم بر اساس نظری? زبانشناسی چیلتون (2004) در مورد گفتمان سیاسی پرداخته است. به دلیل محدودیت فضای مطالعه، محقق چهار نظری? عاطفی، دوگانگی،وابسته دستوری و استعاری از دوازده نظری? پیشنهادی چیلتون را انتخاب و بررسی کرد. هدف اصلی تحقیق حاضر، بررسی چگونگی کاربرد چهار نظریه مطرح شده در سخنرانی بوش بوده است. بررسی دلیل و فراوانی کاربرد چهار نظریه فوق از دیگر اهداف این تحقیق بوده است. سخنرانی های مورد نظر در بازه زمانی سه ساله 2001 الی 2003 ،دوره جنگ عراق، به طور تصادفی انتخاب شدند. نتایج نشان داد بوش از چهار نظری? زبانشناسی عاطفی، وابسته دستوری، دوگانگی و استعاری به ترتیب از فراوانی زیاد به کم به کار گرفته است. دلیل اصلی کاربرد نظریه های فوق، استفاده از راهبرد-های ویژه زبانشناسی جهت توجیه تصمیم جنگ و هدایت مردم به سوی جنگ علیه عراق و تروریسم بوده است. تحلیل داده ها حاکی از این بود که بوش از تئوری عاطفی جهت تحریک احساسات مرتبط با جنگ در مردم و در نتیجه کنترل تصمیم گیری آن ها و از تئوری دوگانگی جهت متمایز کردن دوستان و دشمنان خود به کار گرفت. بوش از تئوری وابسته دستوری جهت امر و نهی از انجام بعضی از اعمال سیاسی به کار گرفت و دلیل کاربرد تئوری استعاری توضیح و تبیین بعضی از مفاهیم و عقاید انتزاعی سیاسی بوده است. واژه های کلیدی: زبانشناسی سیاسی، عاطفی، دوگانگی، وابسته دستوری، استعاری.