هدف تحقیق: هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر دو نوع تمرین تناوبی و تداومی بر روی آدیپونکتین سرم و مقاومت به انسولین در مردان غیر فعال است. روش شناسی تحقیق : در یک تحقیق نیمه تجربی، 20 مرد سالم با میانگین سن 23 سال و بدون هیچ گونه سابقه بیماری قلبی عروقی و دیابت ،انتخاب شدند و بطور تصادفی به دو گروه تمرین تناوبی و تداومی تقسیم شدند.پروتکل آزمون گیری شامل دوی 1600 متر بصورت تناوبی و تداومی بود که به ترتیب با شدت 85 و 65 درصد حداکثر ضربان قلب اجرا شد. خون گیری در دو مرحله قبل و بلافاصله بعد از اتمام فعالیت با شرایط کاملا مشابه و به دنبال 12-10 ساعت ناشتایی انجام شد. برای تعیین مقادیر آدیپونکتین سرمی، گلوکز و انسولین ناشتا از تست الایزا استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون و کوواریانس در سطح تحلیل شد. یافته ها: یافته ها تغییر غیر معنادار آدیپونکتین سرم و مقاومت به انسولین را به دنبال فعالیت تداومی و تناوبی با شدت به ترتیب 65 و 85 درصد حداکثر ضربان قلب در مردان غیر فعال نشان داد. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاکی از آن است که یک جلسه فعالیت تناوبی و تداومی باعث معنادار آدیپونکتین سرم و مقاومت به انسولین در مردان غیر فعال نمی شود.