تئوری نسبیت عام اینیشتین یک تئوری موفق در درک کیهان است. علاوه بر آن کاربردهای فراوانی از این نظریه را می توان یاد کرد. برای مثال در دستگاه های gps و غیره باید از این تئوری به صورت عملی استفاده شود. البته این تئوری در دو مقیاس بسیار کوچک (فرابنفش) و ابعاد بسیار بزرگ (کیهان شناسی) پاسخ-گوی خوبی برای ما نیست. در مرحله ی اول یعنی فرابنفش هنوز ما به تئوری مناسبی برای گرانش کوانتومی دست نیافته ایم. نظریه های گوناگونی در این ارتباط مطرح است و یکی از آنها جایگزین کردن معادله ی اینیشتین با یک تئوری مناسب دیگر ( که هنوز نمی دانیم ) است. در مقیاس بزرگ هم اوضاع به همین صورت است. اگر بخواهیم و اصرار ورزیم که معادله ی اینیشتین برای این حوزه نیز درست باشد، باید به مقادیر زیاد انرژی تاریک و ماده ی تاریک متوسل شویم. بنابراین در این دو حوزه معمولاً دانشمندان دنبال جایگزین مناسب برای نظریه هستند. در این میان تئوری هایی با مشتقات مرتبه ی بالا مناسب به نظر می رسند، یعنی در لاگرانژین به همراه r از تر کیب r2 و هم استفاده کنیم که باعث معرفی و حضور جملاتی با مشتقات درجه بالا در معادله ی حرکت می شود. در این تئوری علی رغم وجود برخی مشکلات خاص خودش، نیازی به حضور ماده ی تاریک نیست و علاوه بر آن همانطور که نشان داده شد و کار اصلی این پایان نامه هم بود، یک سری تصحیحاتی در داده ها ایجاد می کند که مهم و ارزشمند است. برای مثال در انحراف نور و نیز گردش عطارد، جملاتی به عنوان تصحیح وارد پتانسل موثر می شوند که از معادله ی اینیشتین نمی توانستیم آنها را بدست آوریم. مشکل عمده ای که نظریه ی گرانش وایل علی رغم توجیه خوب کیهان شناسی دارد، یکانی بودن را زیر سوال می برد که ناشی از مشتقات درجه ی 4 نظریه می باشد. اساساً این مشکل گریبان تمام نظریه های (f(r را می گیرد و مسئله ی یکانی بودن نظریه بسیار مهم می شود. علاوه بر آن باید دید که آیا این نظریه ها شامل ذرات تاکیون هستند یا نه، مطالعات در این زمینه ادامه دارد.