مساله اصلی پژوهش حاضر تبیین همگرایی ها و ناهمگرایی های بین فلسفه برای کودک و نظام آموزشی ایران است فلسفه برای کودک طرح نوین آموزشی که در حال اقتباس و راه بیافتن به نظام آموزشی کشور ایران است . اهداف تدوین شده در این پژوهش بررسی مولفه های فلسفه برای کودک (از منظر اصول، اهداف، روش ) . بررسی مولفه های نظام آموزشی ابتدایی در ایران (از منظر اصول، اهداف، روش) و شناخت همگرایی ها و ناهمگرایی هایی بین آنها (به منظور افزایش همگرایی های فیمابین ) است . روش شناسی این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی بود که با استنتاج مدلولات تربیتی از اصول و اهداف این دو برنامه به مفهومه به مفهوم پردازی نتایج حاصله درباره همگرایی ها و ناهمگرایی های فیمابین پرداخته شد . یافته های پژوهش موید این مطلب است که همگرایی های بسیاری در برنامه فلسفه برای کودک و نظام آموزشی ایران وجود دارد که امکان کاربست این طرح نوپا ( فلسفه برای کودک ) را میسر میسازد تا بتوان از مزایای آموزشی این رویکرد در راستای افزایش استدلال ورزی و تفکر در کودکان این سرزمین بهره جست .البته لازم است قبل از اجرای همگانی طرح بر حذف نقاط ناهمگرا و اصلاح همگرایی های ناقص جهت افزایش کارایی اقدام شود که نتایج حاصله تحت عنوان راهکاری افزایش همگرایی های این دو برنامه در پایان پژوهش ارائه شده است .