هدف از مطالعه پیش رو بررسی تاثیر انگیختگی شنیداری و نوشتاری تحت شرایط متفاوت برنامه ریزی همزمان، همراه با ساخت طرحواره ذهنی، بر توانایی نوشتن زبان آموزان در شرایط آزمون با معیارهای پیچیدگی، صحت و روانی است. از این رو تاثیر انگیختگی شفاهی و نوشتاری، از طریق دو روش برنامه ریزی همزمان ( تحت فشار بدون ساختن طرحواره ذهنی و آزاد همراه با ساخت طرحواره ذهنی)، بر صحت، روانی و پیچیدگی متون نوشته شده توسط دانشجویان زبان انگلیسی در شرایط آزمون مورد بررسی قرار گرفت. چهل دانشجوی زبان انگلیسی با سطح متوسط، به دو گروه انگیختگی شفاهی و انگیختگی نوشتاری تقسیم شدند. این دو گروه خود به دو گروه جداگانه، تحت برنامه ریزی همزمان تحت فشار و برنامه ریزی آزاد، تقسیم شدند. نتایج به دست امده از آزمونهای t-test و anovaی دو طرفه نشان داد که ساختن طرحواره ذهنی در زمان برنامه ریزی همزمان آزاد و در شرایط آزمون، در مقایسه با برنامه ریزی همزمان تحت فشار که در آن ساخت طرحواره ذهنی صورت نگرفته است، تاثیر معکوسی بر روانی و پیچیدگی متون تولید شده توسط دانش آموزان دارد. همچنین، نتایج نشان داد که به طور کلی اشخاصی که در شرایط آزمون انگیختگی نوشتاری دریافت کرده بودند، بهتر از کسانی که انگیختگی شفاهی دریافت کرده بودند از زمان برنامه ریزی خویش در راستای تولید متون روان استفاده کردند. اما ساخت طرحواره ذهنی، با دریافت چه انگیختگی شفاهی و چه انگیختگی نوشتاری، بر پیچیدگی و صحت متون تولید شده تاثبر معنا داری نداشت. در آخر، تاثیر متقابل برنامه ریزی همزمان تحت فشار و انگیختگی نوشتاری، تفاوت معنا داری برتولید صفت اسمی به عنوان یکی از شاخص های پیچیدگی متنی ، در مقایسه با تاثیر متقابل برنامه ریزی همزمان آزاد و انگیختگی نوشتاری ایجاد کرد. همچنین، تاثیر متقابل برنامه ریزی همزمان تحت فشار و انگیختگی نوشتاری در مقایسه با تاثیر متقابل برنامه ریزی همزمان تحت فشار و انگیختگی شفاهی، تاثیر معناداری بر تولید صفت اسمی به عنوان یکی از شاخص های پیچیدگی متنی ایجاد کرد. تاثیر متقابل شرایط برنامه ریزی همزمان و انگیختگی های شنیداری و نوشتاری به طور کلی در صحت و روانی متون ایجاد شده در شرایط آزمون تغییری ایجاد نکرد.